Robin van Persie; penaltıdan 2. golü attığında Galatasaraylılar, rahmetli Kayahan’ın şu ünlü “Adresim aynı kaderim aynı / Günlerim aynı geceler aynı” şarkısını mırıldanıyorlar mıydı bilinmez, Sarı - Kırmızılı camianın Kadıköy sendromu 18. yaşından gün aldı dün gece.
17 yıldır kazanamıyorlardı Anadolu’da; yine boyunları bükük hem de 2 farklı yenik ayrıldılar Şükrü Saracoğlu’ndan... Oysa maç öncesi veriler, G.Saray’ı bir adım önde gösteriyordu. Çünkü F.Bahçe’nin Lens, M.Topal, Ozan ve Wiel gibi isimleri forma giyemeyecek, buna karşılık Sarı - Kırmızılılar sorunsuz çıkacaktı sahaya ama Riekerink, ilk 11 tercihiyle şansları maç öncesi eşitledi. Öncelikle Selçuk’u düşünmeyip orta alanın teknik kapasitesini düşürdü, sonra da Yasin’in yerine güçsüz Sinan’ı seçip hücum şansını sıfırladı. F.Bahçe ise Neustadter’li ve Josef’li orta alanıyla savaştı ve 45 bini aşkın taraftarının itici gücüyle maçı kazandı.

Kötünün iyisi kazandı
Aslında dünü yorumlarken ‘kötülerin iyisi’ kazandı demek çok mantıklı. Çünkü ilk 45 dakikayı düşünürsek galiba son yılların en düşük tempolu maçıydı. İki pası bir arada yapabilen olmadı, kenar atakları unutuldu, top kayıpları seyirciye of - puf dedirtti. Elbette bu yavan futbolda orta sahaların ‘çapa’lara bırakılması da rol oynamıştı.
Peki bu durağan geceyi kim hareketlendirecekti? Sneijder mi? Hayır! O artık tribüne oynuyor. Bruma da alan bulamadı. G.Saray geride kalınca van Persie sahne aldı ve 45. dakikadaki ilk ciddi atakta Şener’in diklemesine pasına harika bir vuruş yaparak gecenin seyrini değiştirdi.
Bu gol galiba maçın yazgısını da belirliyordu. Sahaya Sinan’lı 11’le çıkıp tarihi hata yapan Riekerink’in önce Yasin, ardından Podolski kozunu oynaması mantıklıydı ama Eren sakatlanınca 4-4-2’ye dönüş gerçekleşmedi ve G.Saray hücuma çıkamadı. O ana kadar sahanın iyilerinden Serdar Aziz’in penaltıya dönüşen hatası ise maçın sonucunu ilan ediyordu: F.Bahçe: 2 - G.Saray: 0.