Politikacıya iyi gözle bakan toplum yok gibi. Hele bizdeki gibi işler iyi yürümüyorsa...

Seçkinler -artık onlar kimlerse- ve üst düzey aydınlar, gündelik politikaya burun kıvırıyorlar. Uzak duruyorlar. Onlara göre politika bir tür çarşı pazar etkinliği.

Toz toprak, dağ tepe, kapı kapı dolaşmak... Sigara, kebap ve ter kokularına aldırmadan seçmenle sarmaş dolaş olmak, her kentsoylunun göze alacağı bir iş değil.

Prof. Dr. Cengiz Güleç, Şarkışlalı. Belli ki Sivaslılığın, erenler kültürünün rüzgârıyla, toplumu ve insanı bir de o pencereden izleme, gözleme tutkusu ağır basmış, siyasete yönelmişti. “Sivas illerinde saz çalan ellere” bir şeyler sunabilme idealizminin de önemli payı olmalı.

FELSEFENİN ERDEMİ

Cengiz Güleç ruh hekimi, kültür sosyoloğu ve bir dönemin siyasetçisi...

Hangisi daha eski, daha köklü? Yaşam doğumdan önce başladığına, alınıp verilen her nefesle sürüp gittiğine ve Hakk’a yürüdükten sonra da devam edeceğine göre gereksiz soru.

Hacettepe Tıp’taki öğrenciliği sırasında insan anatomisini biçimlendiren görünmez gerçeklere de kafasını takmış. Proteinlerin, genlerin, kan ve kemik kimyasının ötesinde insanı insan yapan etkilere, etkenlere olan merak, onu felsefe öğrenimi yapmaya da yöneltmiş. Dediği çok açık: “Felsefeden yoksun siyaset, birçok politikacıyı ‘demokrasi esnafı’ haline getirebiliyor.”

Belki de kibarlığından işportacı yerine esnaf diyor!

NO STRİPTİZ!

Fransız akademik çevreleri ruh hekimliğini “Gece kulübüne striptiz seyretmeye gidip de kızları bırakıp seyircileri seyreden kişi!” diye tanımlıyor.

Profesör Güleç de mesleğin doğasına uygun olarak, TBMM’de kürsüde söylenenlerden çok, kürsüyü çevreleyen “milletvekili milleti” ile ilgilenmiş. Çünkü ülkenin siyasal iklimini de demokrasi ürünümüzün kalitesini de belirleyen onlar.

“Milletvekili milleti”nin görünür, görünmez hallerine “politik psikoloji” bakıyor. Bu bir anlamda “yan dal”. Siyaseti anlamanın, yorumlamanın, değiştirmenin ve birtakım “dallamalıkları anlamanın” en önemli araçlarından birisi bu yan dal.

Kim siyasetçi olur? Neden siyasetçi olur? Toplumsal kültürel arka planın buna etkileri nelerdir? Bir mesleki uğraş olarak siyasetten beklenen nedir? Toplumsal ahlak bozulması siyasetteki bozulmanın nedeni midir, yoksa sonucu mu?

POLİTİK PSİKOLOJİ

Güleç yıllar önce üç ayrı şapkasıyla, yaşadıklarını, hissettiklerini, düşündüklerini Politik Psikoloji Penceresinden adıyla kitaplaştırmıştı. Kitap, giderek daha çok tartışılan Siyaset Ahlakı, Kimlik ve Laiklik konusuna teorinin ve pratiğin ışığını tutuyor. Hep söylenir ya: “Kolunuz kırılmışsa ortopediste, ruhunuz yaralanmış ise ruh hekimine gidin!”

Peki yurttaşsınız, siyasi inançlarınız, toplumsal özgüveniniz örselenmiş, ne yapacaksınız?

Yazıldığı dönemde kitap zihinsel, inançsal her türlü yara bereye reçeteler sunuyordu. Son yıllarda yara bere çok derinleşti. Yeni tedavi teknikleri ve reçeteler gerektiriyor. Yıpranan demokratik değerleri, hak hukuk adalet duygularının yok sayılmasının ve çiğnenmesinin yarattığı travmaları, aşınan ahlaki değerleri, bireyler arası saygı, sevgi, hoşgörüyü ve aşınan siyaset ahlakını teorinin de tülbentinden süzen yeni merhemler gerekiyor.

Yeni reçeteyi belli ki cumhurbaşkanlığı “hükmetme” sistemi yazmaya karar vermiş.

(Milli) Eğitim Bakanı Yusuf Tekin’in açıkladığı “Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli” bu reçetenin ilk adımıdır. (Ülke kurucusunu yoksayan bir bakanın “milliliği” parantez içine alınmalıdır.)

Önerdiği modelin “tekin model” olmadığı tabak gibi ortada. Maarifi ise tarife gerek yok!

Müfredatımız ise... 198 kere değişen 199 kez yazılan İhale Yasası ile birlikte Türkiye Yüzyılı’nın destansı bir özetidir.

Prof. Güleç kitabına aynı yaralı coğrafyanın çocuğu hemşerisi halk ozanı Serdari’yi önsöz yapmış. Son söz onun:

“Nesini söyleyim canım efendim/ Fukara söylese deli diyorlar/ Zamane şeyhine veli diyorlar/ Gittikçe çoğalır delimiz bizim!”