Reklam verenlerin dikkatine! Beşiktaş basketbol şubesi sponsor arıyor. Bence... Fiyatı da (göreceli olarak) hesaplı: 7 milyon dolar civarında bir şey. Alan kazanır!

“Yuh!” diyeceksiniz şimdi bana. Ve devam edeceksiniz: “Be adam! 7 milyon doların neresi hesaplı? Yaz bakalım şu sıfırları yan yana. Bakalım okuyabilecek misin? 7 milyon dolar bu! Sen ya hesap yapmasını bilmiyorsun ya da Beşiktaş’ta oynadığın yılların hatırına kulüpçülük yapıyorsun. Tezgâhtarlık yapma. Etmez o şube o kadar para...”

Tamam! Yazalım bakalım: ‘7.000.000.’ Hem de Amerikan Doları olarak. Evet! Bu rakam asgari ücretle çalışan biri için gerçekten ‘çüş’lük olabilir ama söz konusu ‘iş’ olunca, böyle bir rakam geçen hafta sözünü ettiğim ‘dangalak işadamı’ için bile ‘okunabilir’ oluyor. Deneyelim isterseniz. Gel bakalım buraya ‘ayık’ dostum! Altı tane sıfır var orada. Oku bakiim! A-yı... Cık! Olmadı. O bir şarkıydı. Götür o halde. Lup! Aferin. Sen bu işi iyi yapıyorsun. Devam et o halde...

Öff ya! Vücut kimyamı bozmuş bu işadamı eskisi. Nereden yola çıktık, nerelere vardık? ‘İş’ten söz ediyorduk biz... Konumuza dönelim. Diyoruz ki: “Beşiktaş’ın basketbol şubesine 7 milyon dolar vererek sponsorluk kazançlı bir iş olabilir.” Neden mi? Çünkü emsallerinin biri (Fenerbahçe) adını 20 milyon dolara Ülker’e, diğeri de (Galatasaray) 10 milyon dolara Medical Park’a vermiş durumda. Beşiktaş’ın isim olarak onlardan ne eksiği var? Üstelik... Beşiktaş’ın elinde şu anda iyi bir koç (Ergin Ataman) ve birkaç iyi transferle şampiyonluğa oynayabilecek geniş bir kadro var. O kulüplere bu paraları verenler deli değiller ya! Karşılığını fazlasıyla almasalar, bu büyük şirketler sponsorluk işine girerler miydi? Patronları Fenerbahçeliymiş veya Galatasaraylıymış safsatalarını bir kenara bırakın. ‘İş’in rengi olmaz. Alış ve veriştir bu...

‘Kazan-kazan’ (Win win situation) durumu sürdükçe sponsorluk da sürüp gider. Al gülüm ver gülüm. Ver parayı, al imajı. Al imajı, yap satışı. Yap satışı, geri al parayı... Ah! Bir de ‘al parayı kapa çeneni’ durumu vardır ki bu tip sponsorluklar gün gelir geri tepebilir. Buna da en iyi örneği yine basketboldan verebiliriz: Ülker firması Fenerbahçe’ye kendi ismini verirken Beşiktaş ve Galatasaray’a birer ürününün (Cola Turka ve Cafe Crown) adını ‘lütfetmişti’. Doğru bir ‘iş’ miydi sizce bu? Siz bu iki büyük kulüpten birinin başkanı olsanız kabul eder miydiniz bu durumu? Neyse! İş bittiğine göre şimdi yazabiliriz: “Bu ilişkide alan da ağlıyordu veren de. İyi ki bitti bu zoraki evlilikler...”

Galatasaray gelecek sezon için yeni ‘eş’ini buldu. Şimdi sıra Beşiktaş’ta. İnanın bana, bu kulübe yatırım yapan karşılığını fazlasıyla alacaktır. Ah! Elbette ki bu söylediğimiz söz sponsorun yaptığı işle ve sattığı malla ilgilidir. Yoksa... Örneğin bayan hijyenik ürünleri tanıtmak için Beşiktaş erkek basketbol takımına gelinmez... Ayrıca kendisine sponsor arayan Beşiktaş’a da önerim şu: Yalnızca patronu Beşiktaşlı olan şirketlerle uğraşmayı bırakın beyler! ‘Kazan-kazan’ın rengi olmaz...