“Askerler deprem bölgesinde sonradan mı devreye girdi” sorusu kamuoyunda tartışılıyor. Marmara depreminde askeri birliklerin nasıl değerlendirildiğini anımsamaya çalışınca aklımıza şunlar geldi... Örneğin belli bölgeler belli tugayların sorumluluğuna verilmişti. Asker o bölgede yemek yapmak, çadır kurmak, seyyar tuvalet, banyo konularını çözüyordu. Ayrıca askerler enkaz kaldırma çalışmalarında bir aşamadan sonra yoğun olarak görev almaya başladı. Uzman istihkâm birlikleri enkazlara girmiş, Mehmetçik ise moloz kovalarını taşıyordu. Şimdi bu işleri tamamen gönüllüler yapıyor. Marmara depremiyle özdeşleşmiş fotoğrafları gözünüzün önüne getirin. Bunlardan biri enkazdan bir yurttaşın sağ çıkarılmasına ilişkin sevincini elini havaya kaldırarak gösteren Mehmetçik fotoğrafıdır.

Muhalefet liderleri ikna olmamış ancak Milli Savunma Bakanı Akar, TSK’nin 6 Şubat saat 04.30’dan sonra depreme yönelik önlem almaya başladığını söylüyor.

Biz bu tartışmanın biraz dışına çıktık, şu an emekli olan iki asker tanıdığımızı aradık. Bunlardan birisi kamuoyunun da tanıdığı Oktay Yıldırım. Yıldırım, depremin ikinci gününden itibaren bölgede. Mutfak işletiyor. İşletiyor derken tabii ki para karşılığı işletmiyor. Günde 1000 kişiye yemek veriliyor bu mutfaktan. “Karargâhımı Kırıkhan’a kurdum, sık sık Antakya’ya gidip geliyorum” diyor. Çevresini seferber etmiş. Emrinde vatani görevlerini yapan askerleri, emekli olmuş asker arkadaşları, devreleri, yakın çevresi... Hepsi işin ucundan tutmuş. Yıldırım, valilikle de eşgüdüm içinde çalışıyor. “Hukukumuz olan eşim dostum ihtiyaçları görev olarak görüyor, elinden geleni yapıyor. Yemeği yapanlar gönüllü. Zaman oluyor cebimizden erzak, malzeme alıyoruz. Ekmeği, suyu AFAD üzerinden alıyoruz. Duş kabinleri, tuvaletler kuruyoruz. 50 aileye çadır temin ettik” diyor.

Aklımdaki soruyu Yıldırım’a da sordum: Bölgedeki Suriyeliler yardımlarda dışlanıyor mu?

Yanıtı kısa ve net oldu: “Böyle bir şey kesinlikle yok. Hatta Suriyelilerin durumu bölgedeki Türklerden daha iyi. Bizim insanımızın yardım almaktan çekindiğini ama Suriyelilerin ihtiyaçlarından fazla aldıklarına her gün tanık oluyoruz.”

Daha önce Hatay’ın Suriye sınırında zor dönemde görev yapan bir emekli albay tanıdığımızı aradım. Harbiye’ye, Samandağı’na, Hatay’ın köylerine 4 tır malzeme götürmüş. Halen ihtiyaçları topluyor, yeniden bölgeye yardım yapmaya hazırlanıyor. Adının yazılmasını istemiyor. Övülmek, takdir edilmek değil, yardım yapmak istiyor.

Yıldırım, betonda yatmaktan zatürree olmuş, ilaçlarını almış geri gelmiş. 

İki isimsiz kahraman, ikisi de emekli asker. İkisinin de dikkat çektiği ortak sorun ise çadır, duş, tuvalet eksikliği...

Bir de Oktay Yıldırım, önceden de bildiğimiz bir konuda uyarıyor: Depremin ilk günlerinde ciddi yardımlar geldi. Şimdi yavaşladı. Ama burada insanların ihtiyacı sürüyor.