Gezi Parkı’na bir kez daha topluca girer ve çıkmazlar korkusuyla Taksim’i yasaklayan bir başbakanın yönettiği ülkede, geçen yıla göre basın özgürlüğünde de 14 sıra gerileme sağlanması(!) doğal bir sonuçtur.
AKP’nin temsilcisi olduğu hukuk anlayışının yanı sıra mantık anlayışının da tutarsızlığı bir kez daha kanıtlandı.
Başbakan Taksim’in yasaklanmasına kendince iki neden ileri sürmüştü.
Birincisi kentin merkezi olması nedeniyle trafiğin aksayacak olmasıydı.
İkincisi de Taksim çevresindeki esnafın alışverişine getirilecek sınırlamanın önlenmesiydi.
Bu göstermelik gerekçelerle alınan yasak kararı ortaya koydu ki, sonucu düşünülmeden alınmıştı.
Trafik sadece Taksim’e ulaşan cadde ve sokaklarda değil, neredeyse tüm İstanbul’da aksadı. Hem de metrobüs, otobüs, hızlı tramvay, vapur, deniz otobüsü seferlerinin sınırlandırılması nedeniyle.
Çalışanların büyük bölümü işlerine gidememekten yakınıp isyan ettiler.
Turistlere de Türkiye’yi başarılı bir şekilde tanıtmış olduk.
Polis de Başbakan’ın yönlendirmesiyle bir kez daha destan yazdı!

***

Askeri yönetimler döneminde de Taksim yasaktı.
Dolmabahçe Sarayı’nın çapraz karşısından başlayarak Taksim’e ulaşan İnönü (eski Gümüşsuyu) Caddesi’nin başına sarmal dikenli tel çekilirdi. Aynı yöntem üç ayrı ad taşıyan (Büyükdere, Halaskârgazi, Cumhuriyet) caddenin Mecidiyeköy kesiminde de uygulanırdı. Yasağı da süngü takmış askerler denetlerdi.
Şimdi bir yandan teknolojinin gelişmesi, öte yandan da sokağa atılacak paranın bolluğu faşizme yeni olanaklar kazandırdı. Demirden yapılmış yüksek kafesli engeller, çelik gezici duvarlar, TOMA’lar, gaz fişekleri, gaz bombaları, plastik mermiler dönemine girildi.
Faşizm, teknolojiden aşırı biçimde yararlanıyor ama insanlık da yerlerde sürünüyor.

***

Bugün Dünya Basın Özgürlüğü Günü...
12 yıllık AKP iktidarı döneminde “kısmen özgür” ülkeler düzeyinde sürünürken, Özgürlük Evi (Freedom House) adlı kuruluşun 2014 Raporu’nda “Basın Özgürlüğü Olmayan Ülkeler” arasına katıldık. 14 basamak düşerek yer aldığımız 134’üncü sırada Ermenistan, Ekvador, Libya ve Güney Sudan ile eşitleniverdik.
İleri demokrasi sürecinde çıkarılan MİT Yasası uygulanmaya başlarsa bu sırada da tutunamayacağımız gün gibi apaçık görünüyor.
İktidar, basın özgürlüğü konusunda elle tutulur gözle görünür bir şey yapmıyor ama önemli bir girişimi var.
Ceza öngören yasalarda yapılan değişiklikle gecekonduya dönen Basın Yasası’nın üstüne akıllı bir kat çıkmaya niyetleniyor.
Gutenberg’in bulduğu baskı yöntemi, teknolojinin katkısıyla gelişti ama, onu elektronik yayıncılıkla aynı yasaya bağlama başarısını gösteren tek ülke olma özelliğini kimseye kaptırmama çabaları sürüyor. Resmi ilanların sadece Basın Yasası kapsamındaki yayın organlarına veriliyor olmasının bu değişikliğe çıkış noktası olduğu belirtiliyor.
Bakalım iş nereye varacak?..

***

Türkiye’nin 134’üncü sıraya düştüğü haberinin havuz medyasında yer almaması da basın özgürlüğünün düzeyini doğrulayan özel bir örnek oluşturuyor.
Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nin önünden düzenlenen ilk protesto yürüyüşünde panzerlerin namluları Cağaloğlu’na doğru çevrilmişti.
Bakalım bugün bizi nasıl bir sürpriz bekliyor olacak?