İşkence olgusunun gündemde olduğu yıllardı; ülke içinden ve dışından sürekli eleştiriler yükseliyordu. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) hak ihlali kararları veriyordu. Öyle ki AİHM’e gittiğimizde, önceki yıllardaki davalarda mahkum edilmiş işkence sanıklarının isimleri bile söyleniyordu.

İşkencenin gündemden büyük ölçüde çıkmasında, Yargıtay Sekizinci Ceza Dairesi’nin kararları özellikle etkili oldu! Gerçekten de kanıtların titizlikle değerlendirildiği bir aşamaya erişildiğinde, işkencenin önlenebileceği görüldü.

Dairenin başkanı Mehmet Naci Ünver’di!..

Ve Naci Ünver’i kaybettik! Bir Cumhuriyet aydınını, büyük bir yargıcı yitirdik.

ÖZGÜRLÜKÇÜ YORUMLARIN SAHİBİ

Büyük hukukçuydu; kolektif özgürlüklerin önünü açandı. Toplanma ve gösteri yürüyüşlerine liberal hukuk penceresinden bakıyordu. Sert yasayı, belirli kavramları kullanarak özgürleştirici anlamına kavuşturuyordu. Bugün de uygulamada işlevleri olan “makul süre”, “demokratik tepki” vb. kavramlarla yasayı özgürlükçü içerikte yorumluyordu.

Çıkar amaçlı suçlarda titizdi. Haksız çıkar sağlanmasının önüne geçilebilmesi için uygulamaya verirdi. İlamların yazımında özenliydi. Türkçenin kullanımında, yazın insanı olmasının etkisi görülürdü. Şiir yazardı! Romanlarındaki ironik biçemi fark edilirdi.

KURUCU DEĞERLERE BAĞLI, ÖDÜNSÜZ VE ONURLU

Cumhuriyet aydınıydı, dedik! Gerçekten de kurucu değerlere içtenlikle bağlıydı. Yargıçlık onurunu en yüksekte tutar, kimseye eğilmezdi; ulaşılmaz insandı, ödünsüzdü!

Yargıtay üyeliğine seçildiğimde telefon etmişti, “Beraber çalışır mıyız?” diyordu. Benim için Naci Ünver’in önerisi büyük bir onurdu. Tereddütsüz kabul etmiştim! Aydın bir yargıç olmanın yanında işkenceyi önleyen hukukçuydu! Kendisiyle iki yıl birlikte çalışmanın gururunu taşıyorum.

Yakınlarımın söyledikleri gibi ikinci ismimle konuşurdu. Emekli olurken, kendisinden sonra seçilecek başkana verilmek üzere teslim ettiğiyle şahsıma güvenen başkandı.

O, benim başkanımdı!

Güle güle büyük başkanım Ünver!..

Işıklar içinde uyu!..