18 Mart’ta İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun diplomasının iptal edilmesi, ertesi gün de tutuklanması, ülkemizde deprem etkisi yarattı. Üniversite öğrencilerinin başlattığı protesto eylemleri ve yürüyüşler, CHP’nin önderliğinde kitleselleşti, milyonlar sokağa döküldü.

İktidarın hiç beklemediği büyük tepki karşısında aldığı tavır; özellikle öğrencilere karşı çok sert oldu. Tazyikli su, biber gazı kullanılarak üniversitelerdeki gösteriler engellenmeye çalışıldı. Art arda gözaltı ve tutuklamalar başladı. Barışçıl eylemlerin “hâlâ” anayasal bir hak olduğu ülkemizde, gençleri anlamak, dinlemek yerine, şiddet yolu seçildi.

Bir eğitimci olarak, televizyonlarda o şiddet görüntülerini izledikçe “Gençlerin yakasını bırakın!” diye bağırasım geliyor. O çileli anne ve babaların bin bir emek ve özveriyle yetiştirdikleri, bu çocukların kolunu bacağını kırmaya, gözünü morartmaya, coplamaya, ters kelepçe takmaya ne hakkınız var? Yıllardır hep böyle... Gençler sokağa çıktı diye tutuklama, slogan attı diye coplama, dertlerini haykırdı diye gözaltı...

DEVLETİN VARLIK NEDENİ

Heyhat! Hangi çağda yaşıyoruz. Uluslar dünyanın ve uzayın sırlarını bir bir keşfederken, daha dün yardım gönderdiğimiz ülkeler dünya çapında teknolojik devrimler yaparken, siz gençlerle uğraşıyorsunuz! Söylesenize ne istiyorsunuz?

Bundan yaklaşık dört yüzyıl önce Spinoza, “devlet- insan” ilişkisini açıklarken, “İnsanı korku içinde tutmak ve başkasına kul köle etmek amacıyla kurulmamıştır devlet. Tam tersine, bireyi -elinden geldiğince- güvenlik duyarak yaşayabilmesi” için kurulmuştur diyor.

Ne yazık ki Spinoza’dan 400 yıl sonra ülkemizde devlet, insanlarımızı korku içinde tutmak için kurulmuş bir aygıta dönüştürüldü. Sosyal medyaya düşüncesini yazdı, tutukla! Konuştu, tutukla! Muhalif oldu, içeri at! Korkak, ezik, ürkek, itaatkâr gençler mi yetişsin istiyorsunuz? Onlar mı yönetsin gelecekte ülkemizi?

Bu ülkenin gençlerinden olanı biteni kabul etmelerini, susmalarını, boyun eğmelerini bekleyemezsiniz! Hele hele haksızlığa hukuksuzluğa, adaletsizliğe boyun eğen gençlik, değil bugün, tarihte bile göremezsiniz!

BİRİKEN ÖFKE

Bugün alanlara çıkan Z kuşağının en büyük özelliğinin, özgürlüklerine çok önem vermeleri olduğunu söylüyor uzmanlar. Çok zaman günlük politikadan uzak duran bu gençler, yıllardır yapılan haksızlıklara, hukuksuzluklara ve ayrımcılığa, cahilliğe ve bilim dışılığa karşı öfke biriktiriyormuş, 19 Mart’ta patladı bu öfke...

Gençlerin en büyük sorunu, gelecek korkusu ve ekonomik zorluklar. Binlerce öğrenci maddi sıkıntılar nedeniyle kazandıkları okullarını terk edip evlerine döndü. Kalanlar bin bir güçlük içinde okuluna devam etmeye çalışıyor.

Gençler gelecekten umutsuz. Başka ülkelere gidebilmeyi kurtuluş olarak görüyor. Üniversite bitirmiş milyonlarca genç işsiz sokaklarda. Liyakat, ülkemizde en can yakıcı konularından biri. İktidara yakın insanların belli yerlere kolayca yükselmesi, mülakatlarda hep aynı yerden referans istenilmesi, aynı yaşta oldukları halde iktidar yandaşı gençlerin zevk ve sefa içinde yaşamaları, adaletsizlik, haksızlık bardağın taşmasını sağlayan etkenlerden.

Yurttaşlar olarak isteriz ki; gençlerimiz okullarından, derslerinden bir dakika bile uzak kalmasın. Hoşgörü gösterilsin. İsteriz ki, barışçıl gösteriler yaptığı için tutuklanmasınlar. Tutuklananlar serbest bırakılsın.

İktidarın görevi gençleri içeri atmak değil, bu çocukların kapasitelerinin üstünde eğitim verecek yaşam okulları açmaktır. Devletin görevi ortaçağın skolastik eğitimini çağrıştıracak eğitim programları yerine, çağdaş, parasız, bilimsel bir eğitim düzeni kurmaktır. İktidarın görevi onlara yurt açmak, parasız ulaşım sağlamak, parasız yemek vermektir.

ERDAL ATICI

EĞİTİMCİ, YAZAR