Devletin en sağlıklı işlemesi gereken kurumları bugün bir erozyon ve çöküntü içerisinde bulunuyor. Bir kötü (teokratik) yönetimden doğan bu yok oluş ve çöküntüdür ki ülkeyi tarihinin en büyük bunalımına sokmuştur.

Bu politikalardır ki, Cumhuriyet Türkiye’sinin kurumlarının  tümünü aşındırmış, devleti temelinden sarsmış ve değiştirmiştir. 

Şu anda en çok sarsıntıya uğrayan, aşınan, değiştirilen, çöken hatta yok edilen devlet kurumlarından biri ise eğitimdir.

Dünya teknolojik devrim çağını yaşıyor. Buyrukları yerine getiren, ekmek parası için otoriteye mekanik bir biçimde boyun eğen kişiler istemiyor.

Bugün, eğitim yapımızda karşı karşıya kaldığımız görüntü acıdır, utanç vericidir.

Eğitim, sadece insanların iş gücünü artırmayı sağlamaz. Aynı zamanda kişiliğini ve dünya görüşünü de yoğurur, oluşturur.

Bir ülke ki okullarında taptaze çocuklar, gençler birbirlerine kinle, nefretle, hınçla bakıyorlar; bir ülke ki okullarında genç nesillere iktidarın denetim ve gözetiminde barış değil, kardeşlik değil, ölüm ve savaş tohumları ekilebiliyor; bir ülke ki öğretmenleri dövülüyor, kıyılıyor, horlanıyor; aile düzenleri darmadağın ediliyor.

Eğitimde bir sistem yok, Eğitim Bakanlığı salt insan yiyen bir makine gibi çalışıyor; atıyor, dışlıyor, sürüyor, göçe zorluyor, kuşakları tüketiyor.

LAİKLİĞİN DOĞUŞU

İşte, bu ülke bizim ülkemizdir.

Geldiğimiz nokta budur. Bu durum karşısında duyarsız kalamayız, susamayız.

Toplumsal yaşamın her alanında ve devletin kurumlarında özgürlük yok, zorlama çok.

Kemalizmin laiklik anlayışı; “İslami Devlet”, “Hilafet Devleti” gibi hayallere karşı çıkmış bir görüştür. Söylev’i dikkatle okuyan bir kişi bunun Avrupa, Fransa “laisizm” i ile ilişkisinin olmadığını görebilir. Laiklik dinsizlik midir, değil midir gibi boş laflarla uğraşmanın anlamı yoktur. Laiklik, Batı devletlerinin İslam ülkelerine karşı dinsel propagandalarına karşı doğmuştur. 

TARİHİ SORUMLULUK

Anayasamıza göre Cumhuriyetimiz demokratik, laik, sosyal, bir hukuk devletidir. Eğitimde bilime ve laikliğe dayalı bir yaklaşım esastır. Ancak son yirmi yıllık yönetim boyunca iç ve dış politikalara hâkim olan din esaslı zihniyet nedeniyle bugün bu anayasal ve toplumsal parametrelerin ciddi hasar gördüğü de bir gerçektir. Diğer bir deyişle, Cumhuriyetimizin kurucu ilkelerinden bugün bir hayli uzaklaştırılmış bulunmaktayız. Ancak bütün içini boşaltma gayretlerine rağmen değişmez kurucu ilkelerimiz anlayışımızda durmakta ve toplumumuz için referans değerlerimiz olarak geçerliliklerini korumaktadırlar.  

60’lı yıllarda bir dönem İstanbul Üniversitesi’nde de görev yapan ünlü Alman Prof. Dr. Gotthard Jaeschke (1894-1983) 1951’de Hollanda’nın Leiden kentinde Almanca yayımlanan “Der Islam in der neuen Türkei” adlı ünlü araştırmasında (1972’de “Yeni Türkiye’de İslamlık” adıyla Türkiye’de yayımlandı), daha 50’li yıllarda imam hatip okullarında uygulanan tedrisatın Osmanlı medrese tedrisatı olduğunu yazıyor. Bugünleri 1951 yılından görmüştü bu bilim adamı.

Kuran eğitim merkezleri ve Diyanet Akademisi kurulmasını öngören yasanın, Milli Eğitim Kültür, Gençlik ve Spor Komisyonu’ndaki görüşmelerinde, komisyon raporuna muhalefet eden ve Diyanet Akademisi’nin bir tür “Diyanet Medresesi” olarak düşünüldüğü tespitini yaparak yasanın bu haliyle öğretim birliği ilkesine, laikliğe ve anayasaya aykırı olduğunu ileri süren ve rapora karşı 16 sayfa karşı oy yazan CHP, bu yasanın iptali için AYM’ye başvurmalıdır.

CEZMİ DOĞANER

AVRUPA SOSYAL DEMOKRAT HAREKETİ BAŞKANI