EVET, “şehitler ölmez”, ama her gün arkalarında yaslı ana-babalar, dullar, yetimler bırakarak toprağa giderler.

Evet, “vatan bölünmez”, ama toprağı her gün kanla ıslanır, halkın ve devletin elinden kayarak başka egemenliklere yuvarlanır.

Gidiş ciddidir. Öyle olduğu için, her şeyden önce vatandaşların ve yöneticilerin zihinlerindeki bölünmelerin giderilmesi gerekir.

Bölünme, cumhuriyete inananların “Güneydoğu sorunu”, bölücülüğe sıcak bakanların “Kürdistan davası” dediği bir sorunun çözüm yolları konusundadır.

Bir bölüm, “sorun şiddete şiddetle karşılık verip güvenlik güçlerinin etkinliğinden medet ummanın yanlışlığını” vurgular ve ekonomik gelişmeye, sosyal reformlara, siyasal uzlaşmalara ağırlık verilmesini savunur, bir bölüm ise “demokratik özerklik” ve “anadilde eğitim” gibi bulanık formüller ileri sürerek aşama aşama önce federe, sonra da bağımsız devlete geçme peşindedir.

Bir başka bölünme de bugünkü durum için asker gücünün kullanımı konusunda ortaya çıkıyor. Bir taraf, orduyu bir çeşit jandarmaymış gibi polisin etkinliğini arazi ve güvenlik açısından tamamlamakta kullanmaktan yanadır, bir taraf ise askerin bu konuda hep başarısız olacağını, çünkü simetrik olmayan bir savaşta düzenli ordunun hep yenik düşeceğine inanır.

Sağlıklı çözüm, bu bölünmelerin işe yarar bazı yönlerini akılcı bir sentezde birleştirerek varılacak bir çözüm olabilir.

Her şeyden önce, karşılaşılan sorunun lamı cimi olmayan ciddi bir bölücülük girişimi olduğu olanca açıklığıyla görülmeli, çözümün bütün boyutları aynı zamanda ve hep birden eşit ağırlıkla ele alınarak girişimin üzerine gidilmelidir.

Yani, bölge için, toprak mülkiyetine kadar varan yönleriyle sorunun sosyal boyutlarını da kapsayıcı, ciddi, hesaplı ve disiplinli bir planı ortaya koyup en kısa zamanda uygulamaya sokarak.

Yani, sosyo-ekonomik planla eşzamanlı biçimde, ordu gücünü tam kullanıp yıldırım harekâtla Kuzey Irak’ta etkili bir “tampon bölge” kurarak ve sınırın temelli düzeltilmesine zemin hazırlayarak...

Bütünlük, ancak bütünlükçü davranarak sağlanır.