ESMER somun rüzgârının estiği şu günlerde ülkenin “gidişat”ını tekrar toptan irdelemek gerekiyor. Esinti Sayın Başbakan’dan değil de tıp fakülteleri, tabip odaları ya da beslenme uzmanları veya fırıncılar esnafı gibi yerlerden gelseydi pek endişe verici olmazdı. “Kepekli ekmek sevdalıları” yahut “francala düşmanları” gibi kuruluşlar olsa ve onlar bu işin peşine düşseler yine sorun yoktu. Üstelik, iki ekmek türü arasındaki yarışmada esmerlerden yana olmak doğru da olabilir.\n

Sorun, böyle dava peşine düşenin aynı zamanda Türkiye gibi bir ülkeye başkanlık sistemini getirip her konunun yönetimini tek elde toplamak isteyen bir başbakan olmasıdır.\n

Kaldı ki, aynı kişide biraz Osmanlıcılık, hafifçe “saray-ofis” tutkusu emarelerinin görülmesi, Beşiktaş trafiğini olumsuz etkiler biçimde durak değişikliği yapmak, Hayrettin İskelesi’nin kapatılması gibi halkı tedirgin edici önlemleri göze almak, devlet kuruluşlarının bir bölümünü finans ya da benzer gerekçelerle İstanbul’a taşıtmak, önemli resmi ya da uluslararası toplantıları olabildiğince oraya kaydırmak gibi eğilimler gözlemlenmiyor da değil. Hukuksal türden başka birçok nedenlerle birleştirilince Sayın Başbakan’da şimdikinden daha az serbest, daha az cumhuriyetçi ve “tek-kişisel” yönetimi şimdikinden de daha az frenleyici rejim özlemi sezilmiyor mu?\n

Bu özlemin tam bir otoriterliğe kaymaması elbet herkesçe paylaşılacak bir temennidir.\n

Çünkü böyle bir kayma, esmer ekmek konusunun neredeyse bir ulusal politikaya dönüştürülmek istenmesinden kalkarak söylenebilir ki, otoriterlikle kalmaz ve inanç zorlamalarıyla birleşerek yavaş yavaş geriye zor döndürülebilecek bir totaliterliğe dönüşür.\n

Yani günlük yaşamın her yanına inip bütünleşecek bir “total” otoriterlik.\n

Böyle olduğu içindir ki, ekmek konusundakine benzer tartışmalar yalnız “Trabzon ekmeği” yandaşlarının değil bütün vatandaşların ilgi alanına girmelidir.\n

\n