Bolu Kartalkaya’da 78 canımızı yitirdiğimiz, göz göre göre gelen yangın faciası bir kez daha hiç de “iyi” olmadığımızın aynası oldu. Çok ama çok üzgünüz, kırgınız, kızgınız, vicdanen yaralıyız. “Hallederiz, boşver”ciliğe, insan yaşamının ucuz olduğu bir ülke haline gelmeye, yönetenlerin yönetmek için gereken sorumluluğu üzerine almamalarına karşı isyandayız. Gelişme ve kalkınma tanımını böylesine yanlış yerden kuran, iktidar-yandaşçıkar odaklı zihniyete tepkiliyiz.

Kamu, özel, her yerimizden dökülen ihmallerden; ahbap çavuş ilişkisinden, ölümüne ticarethane mantığından bıkkınız. Aranan sorumlunun bulunamamasından, ahlak-etik konusunda kafa karıştırılmasından, hesap verebilmenin, liyakatin öneminin sistemsel olarak yıpratılmasından dolayı yaşanan derin acılardan yorgunuz. Canlarımızın yitirilmesine tepkileri önlemek adına gündemi değiştirme arayışına girenlerin, toplumu “Nasılsa bunu da unuturlar” diyerek küçümsemesine, değer vermemesine öfkeliyiz.

Son yaşanan facia ilk değil, keşke bir daha böylesine acılar hiç görmeyelim, diyebilsek. Ama ne yazık ki zor. Yaşadığımız örnekler ortada; depremler, Soma’da İliç’te maden, Çorlu’da tren faciaları, yapı denetiminden geçmeyen binaların çökmesi, “yenidoğan” çetesi, kadına şiddet... İhmaller zinciri her yerde. Siyaset, hukuk, eğitim yani en temel alanlarda çarpıklık diz boyu. Yaşananlardan ders çıkarmanın karşılığı kocaman soru işareti.

Ülkenin güçlü geleceği için toplumsal sağlığı için demokratik laik hukuk devleti diyoruz, üstüne vurgu yaparak güçler ayrılığı diyoruz. Ama duyan olmuyor, uygulamalar havada asılı duruyor. Geriye ölüme yakalananlara acı vedalar, “ah keşke”ler, umutsuz yarınlar kalıyor.

Otel yangınında yaşamını yitirenler arasındaki gençlerden birinin son anlarında “Neden yardıma gelmiyorsunuz” feryadını unutmak mümkün değil. Canlarını yitirenlere saygıyla, daha fazla can yitirmemek adına “Neden” diye sormayı sonuç alana kadar, vazgeçmeden, baskılara boyun eğmeden sormak ise toplumsal uzlaşıyla hepimizin boynunun borcu. Yaşadığımız bu facia düzenini normalleştirmemek, unutmamak gerekiyor.

BASKI İKLİMİ

Ülkemizin gündemi deli bir hızla değişiyor, değiştiriliyor. Ekonomik kriz ise tüm bunların arasında gülle gibi yerinden oynamıyor. Oysa iktidarın en halı altına süpürmek istediği gündem maddesi. Ama ne yapsa olmuyor, çarşı-pazarın ateşi düşmüyor, elektriksu-yakıt, eğitim, sağlık her şeye zam yağmuru devam ediyor. Sabır ve tasarrufu yurttaşın üzerine zimmetleyen iktidarın ekonomi politikalarına karşı yurttaş özellikle büyükşehirlerde hayatta kalma mücadelesi veriyor. Ekonomiyi konuşturmama hedefinde olan iktidar cephesi ise bir bakıyorsunuz dış politikayı iç siyasete harmanlamaya, bir bakıyorsunuz muhalefete yönelik baskılara, gözaltı, tutuklamalara, yargı üzerinden tartışmalı kararlara kadar sonsuz manevralarla yol alma çabasında. 12 yıl önceki Gezi bile yine yeniden...

TRUMP BİLMECESİ

Otoriter yönetimler küresel çapta giderek daha fazla kendine alan buluyor. Kimi yorumlara göre, ABD’de Trump yönetimi de bu sürecin göstergesi. Ancak Trump’la uzlaşırız diye düşünenlerin ilk döneminde nasıl duvara tosladıklarını da unutmamak gerek. Terör örgütü YPG/ PKK’nin durumu, Suriye hesapları konusunda Ankara’nın önünde zorlu virajlar var. Trump’ın, Türkiye’nin tutumuna vereceği tepki henüz net değil. Suudi Arabistan’ın cihatçı HTŞ ile ilişkilerindeki hızlı ivme, Filistin topraklarında ABD güçlerinin konuşlanması dahil İsrail işgalini genişletecek kimi adımlara yönelik iddialar, Trump’ın BOP’u akıllara getiren Gazze planı dikkat çekiyor. Sıklıkla vurguladığımız gibi Ortadoğu’daki gelişmeleri etkinlik/ enerji mücadelesinin sürdüğü Akdeniz’i dışlayarak yapmak ise büyük bir yanılgı olur. Hele de tüm bu gelişmeler arasında Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’nin Akdeniz’deki sondaj adımı düşünüldüğünde. Bunun öncesinde de Biden’ın giderayak ABD’nin Rum Yönetimi’ne silah satışına olanak sağlayacak kararı onayladığını da hatırlayalım.