\n\n\n

Dün akşam Ali Sami Yen Futbol Alanı’nda oynanan G.Saray - Trabzonspor karşılaşmasına bir büyük maç denilebilir mi? Ya da bu oyunun şampiyonluk için son karşılaşmalarından biri olduğuna kim herhangi bir futbolseveri inandırabilir? Zaten tribünler de yarı yarıya boş. Nasıl olmasın? Bir ay içinde oynanacak 18 büyük maçı, henüz bir futbol ülkesi olmayan Türkiye’de kim kaldırabilir? Bunu da geçelim bir hafta içinde iki büyük maçı kaç kişinin bütçesi kaldırabilir?\n

Ortada üst düzey bir futbol olsa insanlar bütçelerini zorlayabilir. Ama ne gezer? Ülkenin en iyi futbolunu oynayan G.Saray’ın futbolcuları tek bir gol durumu yaratmak bir yana rakip ceza alanı çevresinde bir yaratıcı pas dahi veremiyorlar. Kos koca 45 dakikalık bölümde iki takımın bulduğu gol durumu bu devrenin sonlarına doğru Burak Yılmaz’ın Semih Kaya’ya faul yaparak topu kazandığı pozisyon. Hepsi bu...\n

Ama bakın bugün medyaya. İki takımın, kimsenin birbirini rahatsız etmediği boş alanlarda yaptığı hiçbir değeri olmayan, futbol dilinde adına salt ‘top dolaştırmak’ denilen top al vermeleri pas olarak değerlendirecekler, sayı da 300 ila 500 arasında değişecek. Gören de bu takımların birbirlerini son yıllarda gençlik arasında pek tutulan deyimle ‘pas manyağı’ yaptığını sanacak.\n

Denilebilir ki, iki takım da ilk yarıda birbirlerini denediler, ölçtür, biçtiler, tarttılar... Yani güçlerini göstermediler. Doğuda gürültü çıkartıp, batıda kazanmak ister gibi bir strateji geliştirdiler. Çinli genaral Sun Tzu’nun savaş sanatını futbol alanında uyguladılar. Ama ne gezer? Çünkü ikinci yarıda da üstlenilen görevlerde bir değişiklik yok. Belli ki G.Saray Selçuk İnan kaynaklı bir duran top golüne bel bağlamış, onu bekliyor, beklerken de ortalamanın üzerine çıkamıyor hiçbir futbolcu. \n

İkinci yarıda sarı kart sayısının artması mücadelenin yoğunlaşmasından çok yeterince kıvamında olmayan bedenlerin bilinçsiz tutumlarıyla ilintili olsa gerek. Fatih Terim’in oyuna Baros ve Aydın Yılmaz’ı oyuna alarak dört forvete dönmesi ve savunmayı da gerektiğinde Ujfalusi ve Semih Kaya ile kontrol etmesi maçı mutlaka kazanmak amaçlı bir değişiklikti. Ama dün akşamki genel takım başarım gücü göz önüne alındığında bu oyundan bir yengi edinme olasılığı azdı. Oyunun son bölümlerinde Trabzonspor’un 10 futbolcuyla savunma yapmaya çalışıp bunu başaramaması ilginçti. Daha ilginci ise Trabzonspor’un son dakikalarda atamadığı pozisyonlardı.