Artık Türkiye’de iktidarın kendi kadrolarıyla çalışacağı, onlara ne olursa olsun sahip çıkacağı, kendisine biat etmeyen, hatta karşı çıkan kim varsa da onunla hesaplaşacağı, sürgün edeceği, dava açacağı vs. açıkça belli oldu.

Bu, devlet memurları, bürokratlar, savcılar, hâkimler, askerler, polisler vs. için geçerli.

Ama bununla da sınırlı değil.

İktidarla tam olarak anlaşmayan, hatta icraatları birebir savunmayan, muhalefete fazlaca yer veren veya bu konuda tavır gösteren kim varsa yavaş yavaş medyadan da siliniyor.

Aynı durum iş dünyası, sendikalar, sivil toplum örgütleri, akademisyenler, aydınlar için de geçerli.

***

Yeni döneme, Başbakan’ın “balkon konuşması”yla girildi. İktidar kanadından, seçim öncesinin gerginliklerine, söylenen pek de öyle yenilir yutulur türden olmayan sözlere bir set çekilip “temiz bir sayfa” açılması önerisi geldi.

Bu temiz sayfa önerisi biraz da anayasanın değiştirilmesinde muhalefetle uzlaşma gereğinin ortaya çıkmasıyla oldu belki ama öneriye karşı taraftan pek sıcak bir yanıt gelmedi. Muhalefetin Meclis Başkanı’yla ilgili önerisine de iktidardan hemen ret cevabı geldi. BDP’nin tutuklu üyeleriyle ve Meclis’i protestoyla ilgili sözleri ve aldıkları cevap da ortada.

Buradan da anlaşılacağı üzere, yeni dönemde iktidar ve muhalefet arasındaki çatışma ve kavga devam edecek.

Hatta bana sorarsanız eskisinden çok daha büyüyecek.

***

Yargıdaki son atamalara, medyadaki bazı oluşumlara, uzayıp giden davaların durumuna bakınca bundan sonra artık muhalefet yapabilecek partiler dışında bir yer kalmayacağı açıkça görülüyor.

Böylesine güçlenen bir iktidar karşısında muhalefet partilerinin el pençe divan durması, destek vermesi herhalde beklenemez.

BDP ve MHP’nin seçim öncesi olup bitenlerle ilgili iktidara karşı düşüncelerini değiştirmesini beklemek zaten saflık olur. CHP’nin de iktidarın istediği türden bir anayasa değişikliğini desteklemesi, uzlaşma içine girmesi ana muhalefet partisi için böyle bir dönemde intihardan başka bir şey olmaz herhalde.