İlkokula Bolu’da başladım. Okumayı söker sökmez de oturduğumuz iki katlı evin tavan arasındaki hazineyi keşfettim: Ev sahibinden kalmış dergilerle dolu sandıklar. İçlerinden bana göre olanlar “Arı Maya”, “Sihirbaz Mandrake” ve “Uçan Adam” ciltleriydi. Bu haftalık dergilerin altı aylık ciltleri, en heyecanlı yerinde kesilip gelecek haftaya bırakılmış serüvenlerin devamını merakla beklemekten kurtarıyordu beni.

Büyülendiğim ilk basılı şeyler ki unutulmaz...

Kitap, dergi giren bir evdi bizimki. Her gün gazete, her ay birkaç dergi alınırdı. Bir devlet memurunun sürüp giden geçim darlığı içinde her ay kitaba, dergiye para ayırması önemli. Kitabın ekmek kadar gerekli olduğunu yedi yaşımda böyle öğrendim.

Annem babam art arda ölünce on yaşımda, halamın korumasına alındım. Halam öğretmendi, ders çalışmaktan çok kitap, dergi okumama karşıydı. İlkokul yıllarım mahallenin erkek çocuklarıyla ortak aldığımız Pekos Bill dergilerini halamdan saklamaya çalışarak geçti. Bill’in, büyük aşkı özgür, güzel, ulaşılmaz kadın kovboy Jane’le karşılaşmasını heyecanla beklerdim. Kırk yıl sonra, bir dergide gerçekten yaşamış olan Jane’nin fotoğrafını gördüm. O atının yelesi sarı saçlarına karışan güzeller güzeli Jane’le ilgisi olmayan, keçe saçlı, şişko, erkek gibi bir yaratıktı.

***

Çocukluk okumaları çok tatlıdır. Dönemin tüm çocuk klasiklerini okudum. İlk roman okuma serüvenim ise Lamartine’in Graziella’sı oldu. İlkokulu bitirdiğim o yaz elime geçen Mayk Hammer’ leri de bir çırpıda tükettim. Yine o sırada Peride Celal’in iki ciltlik Üç Kadının Romanı’nıyla birden büyüdüm.

Ortaokul sıralarında ağabeyimin eve taşıdığı Varlık kitaplarıyla, Orhan Kemal, Tarancı, Halikarnas Balıkçısı, Orhan Veli, M. C. Anday, Oktay Rifat, Feyyaz Kayacan, Sait Faik, M. Tayyip Uslu ve daha birçok şair ve yazarı tanıdım. Arkası geldi, vazgeçilmez tutkum oldu kitaplar. Çocukluğumun yurdu kitaplarla genişledi, daha bir benim oldu. Bir çocuk, bir genç insan kitapsız kalırsa ruhu da yersiz yurtsuz kalır.

***

Okumayı öğrendiğimden bu yana, altmış yıldır aralıksız okuyorum. Kimi kitapları baştan sona okuyamadan bıraktım, kimilerini defalarca okuyacak kadar sevdim. Sonra oturup ben de kitaplar yazdım. Kitapla okur arasındaki özel, tanımı zor ilişkinin gizlerini öğrendim.

Bu hafta boyunca TÜYAP 31. İstanbul Kitap Fuarı (bayramı) var. Bu yılın teması çocuk ve gençlik edebiyatı. Onlar için harika kitaplar yayımlanıyor günümüzde. Önemli yazarlar çocuklar için de yazıyor. Doğrusu çocuklar da büyüklerden daha çok okuyorlar. Yakın gelecekte gerçek okur yazarlar, kitapsız yaşamayı düşünemeyen güzel insanlar çoğalacak bu ülkede.

Haydi kitap bayramına!