\n\n\n

Yirmi gün önce bir seçim havası yoktu Ege’de... Oysa yavaş yavaş hareketlenme başlamış, parti örgütleri, milletvekili adayları “araziye” çıkmış.

Peki arazide nasıl bir hareketlenme var?

Karacabey Ovası’nda yine kır kahvelerinde sohbet ediyorum.

Mazot, tohum, gübre fiyatları...

Üreticinin başlıca sorunları bunlar.

Karacabey Ovası’nda ne yaşanıyorsa, Manisa’nın Gediz Ovası’nda da aynı sorunlar karşımıza çıkıyor.

Salihli, Alaşehir, Sarıgöl...

Aynı durum Uşak yöresinde de yaşanıyor, Muğla’da da...

İlk izlenimlerim şöyle:

Üreticiler giderek yoksullaşıyor, traktörler evlerinin önünde duruyor çünkü mazot fiyatları can yakıyor...

Üretici borç batağında.

Ege’de Kemal Kılıçdaroğlu rüzgârı esmeye baslamış.

Dün değindim, bugün de yineleyeyim; İzmir Büyükşehir Belediyesi’ne yapılan operasyonun CHP’ye en azından 4 puan getirdiğini söyleyebilirim.

Gençlerle konuşuyorum gittiğim yörelerde... Gençler özerk ve demokratik bir üniversite istiyorlar... Gericiliğe ve karanlığa karşı aydınlığı savunuyorlar...

Irkçı-milliyetçi düşüncenin beslediği linç kültürüne karşı barışın, demokrasinin ve özgürlüğün, eşitlikçi bir anayasayla yaşam biçimine dönüşeceğine inanıyorlar.

Bunları söylerken, PKK’nin silahı bırakmasını, kimi BDP’li milletvekillerinin gözdağı veren konuşmalardan kaçınmasının altını açıkça çiziyorlar.

Gençler şöyle düşünüyor:

“Biz özerk ve demokratik, parasız bir üniversite isterken Türklerin ve Kürtlerin bu topraklarda barış ve demokrasi içinde yaşamasından yanayız.”

***

Seçim notlarımı Cumhuriyet’in “seçim sayfalarında” daha derinliğine yazacağım...

Üç günlük gözlemlerim, 20 gün önceki gibi değil. CHP ve MHP Ege’de yükselişte. Kırsal kesimde AKP oylarının büyük bölümü MHP’ye akıyor galiba. DP oyları da aynı yöne kayıyor.

Balıkesir, Manisa, Aydın kırsalında böyle bir algılama var...

Başta İzmir olmak üzere Ankara ve İstanbul’da CHP oylarında yükseliş olduğu bir gerçek.

12 Haziran’da AKP 289-304 arasında milletvekili çıkarırsa kimse şaşırmasın...

Büyük kentlerde işsizlik ve yoksulluk...

Ege’de Türkiye’nin kırsal kesiminde yaşanan sorunlar... Sütçülüğün can çekişmesi... Türkiye’nin yılda 4 milyar dolarlık likit yağ ithali... Trakya’da ve Ege’de ayçiçeği üreticileri şaşkın, pamuk üreticileri karaborsadan tohum buluyor...

***

Samsun’da açlıktan ölen iki buçuk yaşındaki Kübra bebek... Kılıçdaroğlu ölen bebeğin ailesini ziyaret edince Sağlık Bakanı Recep Akdağ ne demişti:

“Kılıçdaroğlu, Kübra bebeği istismar etti!”

Birgün gazetesinde Jean Ziegler’le Selami İnce’nin yaptığı söyleşi aklıma geldi Bakan Akdağ’ın açıklamasını okurken.

Ziegler, BM Yiyecek Hakkı Özel Raportörü’ydü ve şöyle diyordu:

“....Çocuklar ölmüyor, öldürülüyor. Açlıktan ölenler parlamentonun önündeki çimenlikte ölmüyorlar ki, görülsünler. Her beş saniyede bir bu dünyada bir çocuk açlıktan ölüyor...

Bu sayı Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü’nün (FAO) dünya gıda raporunda duruyor. Her dört saniyede bir insan, görme yetisini kaybediyor, çünkü yeterince A vitamini alamıyor. Her altı insandan biri ciddi bir biçimde yetersiz besleniyor.”

***

Balıkesir üzerinden Sındırgı’ya oradan Aydın’a geçerken Türkiye’de açlıktan ölen çocukları düşünüyorum...

Bir ülkede açlık verimli tarım alanlarını “çokuluslu altın avcıları”na peşkeş çekmekle önlenemez.

Jean Ziegler devam ediyor:

“Bir İsviçreli olarak kendi ülkemin zenginliğini şöyle tanımlarım: Yeraltı zenginliği, yabancı para, kanlı para. Üçüncü dünyanın kanlı parası, vergiden kaçırılan para. Sadece 2.2 milyar frank eski Kongo Devlet Başkanı Mobutu’nun parası ki, Kongo’da hastaneler yetersiz. 1.8 milyar, Nijerya eski devlet başkanı, kokain bağımlısı, katil Abacha’nın parası. Bu liste çok uzundur. Nazi altınlarının paraya çevrilmesinden de söz etmeliyiz.”

12 Haziran seçimleri, vahşi kapitalizmin güler yüzü küreselleşmenin kuşatması altında... CHP’liler biraz da bu konuların üzerine gitsinler...

Yararını görürler...