İnsanı diğer canlılardan ayıran en temel özelliği düşünmesi, düşündüğünü özgürce dile getirmesidir. O halde neden “düşünce suçu” gibi, ortaçağ artığı bir anlayıştan hâlâ medet umuluyor?

Duayen gazeteci, yazar Oktay Ekşi’nin kitabına verdiği adla söylersek “İletişim Özgürlüğü” neden yok?

Resmi gazete niteliğindeki Takvim-i Vekayi’yi ayrı tutarsak ilk Türkçe gazete Tercüman-ı Hakikat, 160 yıl önce 1861’de yayımlandı. Gazeteciler de 160 yıl önce gerçeğin peşinde koşmaya başladılar. Mutlakiyet döneminde sultanlar, halkın gerçekleri bilmesini istemiyordu. Sansür memurları da gece gündüz çalışıyordu. Ancak bu sansür 24 Temmuz 1908’de 2. Meşrutiyet’in ilanıyla kalktı, tarihe karıştı. Cumhuriyet yönetimiyle ise “Basın hürdür, sansür edilemez” kuralı anayasamıza girdi. Ama hâlâ gerçeğin duyulmasını istemeyen kimi yöneticiler, bu kez örtülü, farklı boyutta sansür uygulamayı sürdürüyor, gerçeği yazan gazetecileri cezalandırıyorlar.

Oysa yaptıkları iş, toplumun haber alma hakkını engelleyerek toplumu da tutsak etmek…

Toplumun da özgür olabilmesi, iletişim özgürlüğüne bağlı değil mi?

Şimdi, sansürün kaldırılışının 113. yıldönümünde ve bir bayram gününde, bunları anımsamadan edemedim.

KÜÇÜK KAPADOKYA

Bu bayram gününde aile içi bayram kutlamaları yanında, gittiğiniz bir tatil kentinin yerel, ulusal sanatçılarını, şair ve yazarlarını tanımak da büyük bir kazanımdır, bayramdır.

Eğer yolunuz Güzel Atlar Ülkesi demek olan Kapadokya’ya yani Nevşehir’e, yani Peribacaları kentine ya da Küçük Kapadokya olarak anılan Niğde’ye düşerse, bir tatil rehberi gibi, Niğde Üzerine Şiirler seçkisi eşliğinde tatil yapabilirsiniz.

Biliyorsunuz Nevşehir ile Niğde, komşu iki İç Anadolu kenti...

Niğde, Oktay Akbal’ın dedesi ünlü devlet, siyaset, edebiyat adamı Ebubekir Hazım Tepeyran’ın doğduğu, üç dönem milletvekilliğini yaptığı il. Helenistik dönemin Küçük Kapadokya’sı.

Evliya Çelebi, Niğde için “Havası hoş, meyvesi leziz, şirin bir beldemiz” diye yazmış, ta 17. yüzyılda. Şimdilerdeyse, elbette daha güzel. Doğası, elması, patatesi, tarhanası, halısıyla...

Doğa deyince, Prof. Dr. Metin Sözen, “Doğa uygarlıktır” diyor.

Doğa varsa uygarlık da vardır. Üstelik Anadolu, uygarlıklar ülkesidir. Niğde de Nevşehir de bu alanda zengin, iki ilimiz.

NİĞDE İÇİN ŞİİRLER

Niğde “Okumuşlar Kenti” olarak da bilinir. Niğde aydınları; öğretmeni, subayı, yazarı, bilim insanı, yargıcıyla ve iş insanıyla kendini hep duyuran bir ilimizdir. Türk edebiyatında Anadolu köyü gerçeğini “Küçük Paşa” (1910) adlı romanıyla ilk yazan Tepeyran’dır. Okuma yazma oranı en yüksek illerimizdendir.

Kimi illerimizin olduğu gibi, Niğde’nin de şair sayısı yüksektir. Elimde Niğde Valiliği yayını Dr. Nedim Bakırcı’nın hazırladığı Niğde Üzerine Şiirler (2009) seçkisi var. 382 sayfalık seçkide hem yerel, hem ulusal düzeydeki şairlerin Niğde üzerine şiirleri yer alıyor.

Karacaoğlan’dan Can Yücel’e, Faruk Nafiz Çamlıbel’den Bekir Sıtkı Erdoğan’a, Ceyhun Atuf Kansu’dan Ruhi Su’ya, Adil İzci’den Ömer Fethi Gürer’e … onlarca şairin şiirleri bulunuyor.

Yerel şairler içinde, öğretmenler, valiler, milletvekilleri de var.

Sadık Çavuş, 23 şiiriyle en çok şiiri yer alan yerel bir şair konumunda. “Niğde Şairlerine” başlıklı koşmasında şairleri Niğde’yi kalkındırmaya, sesini duyurmaya, herkesi uykusundan uyandırmaya çağırıyor.

Seçkide şiirler, Niğde ili, ilçeleri, beldeleri, köyleri,  dağları gibi temalara uygun olarak gruplanmış. Özellikle Namdar Rahmi Karatay’ın “Geçti Bor’un Pazarı” adlı şiiri dikkati çekiyor. Aynı ilçe için Ceyhun Atuf Kansu “Bor’da Bir Sabah”, “Bor’da Bir Öğle”, “Bor’da Bir Akşam” şiirlerini yazmış.

Yine 12 şairin yazdığı Hasandağı şiirleri de doğaya gösterilen ilgiyi vurguluyor. Ruhi Su’yun “Hasandağı” bestesini, YouTube’dan bulup dinleyebilirsiniz… Niğdeli türkücü Ali Ercan’ın bestelerini de…

Önce iletişim özgürlüğü dedik, Basın Bayramı’ndan Kurban Bayramı’na, Nevşehir’den Niğde’ye geçtik… Niğde’nin şairlerini tanıdık. Bu bayram sohbeti de böyle olsun!

Herkes için iletişim özgürlüğü ve gönlünce bir bayram dilerim.