Gün Çağlayan’da başladı benim için. Yolum oralara hiç düşmemiş; doğru katı, doğru salonu bulmakta zorlandım. Kaldı ki futbol yazmanın faydaları; tüm güvenlikçiler kimlik falan sormadan güler yüzle yardımcı oldular. Sonra umutla beraat kararı bekleyen kalabalığın arasına girdim. Ayakta kaldım tabii. Bu da bana daha çok insanın yüzlerindeki ifadeleri görme fırsatı verdi. Umutsuzluk yoktu o yüzlerde. Evet, umutla o salona girenler yine umutla çıktılar o salondan. Üstelik Can Dündar ne serbest kalmıştı ne de tutuksuz yargılama kararı çıkmıştı mahkemeden. Bu kaybedilmeyen umut bir gün hakkın yerini bulacağına dair inançtandı yalnızca.
Günün devamında görevimin başına dönmem gerekiyordu. Çünkü futbol devam ediyordu. Ne var ki son günlerde içimizi karartan ardı ardına gelen sorunlar futbolun büyüsünü bile bozuyor. Ama hakem düdüğü çalıyor ve maç başlıyor.

Oynamadan kazanamazsın
Beşiktaş’ın sahaya sürdüğü 11 oyuncusu da son haftaları gözetirsek ilk 11 oyuncusu değildi. Veli sanki eski fotoğraflardan çıkmış gibiydi. Hiç bir maç oynamadan kazanılmıyor. Üstelik Karabük yeniden Süper Lig’e dönme hazırlıkları içinde güçlü bir ekip. Beşiktaş etkin hiç bir pozisyonu olmadan 1. yarıyı kapatıyordu ki Veli’nin becerili pası Cenk’in kalitesi bir anda Siyah-Beyazlıları 1-0 öne geçirdi. Oysa ki böylesi karşılaşmalar yedek oyunculara kendilerini göstermeleri için büyük fırsat. Ama bunu değerlendirenler Kerim, Gökhan, Cenk gibi yine bildik isimler oldu. Ama asıl 18 yaşındaki Eslem’in son 15 dakikadaki başarılı oyunu dikkate değer. 2. yarı hızla başladı. Karşılıklı akınlar izlerken 59’da Kerim’le yine golü bulan Beşiktaş’tı. Bu gol Karabük’ün direncini kırdı. 67’ deki Cenk’in golü de skoru perçinledi. 3-0’ lık skor bir yana Beşiktaş’ın yedek ağırlıklı oynadığı bu maçta da genel görüntüsü değişmedi; kolay gol pozisyonuna giren forvetler, güven vermeyen savunma…