AKP iktidarı döneminde demokrasiden ekonomiye, eğitimden dış ilişkiler politikasına geldiğimiz yer ortada: Ekonomik bunalımdan basın özgürlüğüne kadar ülke en gerilere, “azgelişmiş antidemokratik ülkeler grubunun içine düşmüş bulunuyor”.

İktidar bir taraftan “aynı gemideyiz” derken öte yandan Titanik’i kurtarmak yerine kendi “kurtarma sandallarından” başka bir şey düşünmüyor. Demokrasi için, ekonomi için, eğitim için, dış politika için alınması gereken önlemler biliniyor ama kesinlikle uygulanmıyor.

Baskı rejimi, kutuplaştırmalar ve ötekileştirmeler “çıta daha da yükseltilerek sürdürülüyor”.

Tek adam rejiminin Türkiye’yi soktuğu bataklıktan kurtarmak için hiçbir çaba gösterilmiyor. İktidarın “asgari müşterekler” konusunda bir yuvarlak masa oluşturup muhalefetle müzakere etmek gibi bir niyeti bulunmuyor, uygulamalar aksi yönde yürütülüyor.

Halkın büyük çoğunluğu iktidarın (ve ortağının) yürüttüğü politikalara karşı. Zaten ekonomik olarak, özgürlükler olarak bunu fiilen yıllardır yaşamakta. Ve muhalefet partileri sadece, bu yanlış uygulamaları dile getirerek “eleştiri yapıyor”.

Bütün bu olumsuzlukların üstüne bir de korona felaketi gelmiş ve sosyal devletten ve demokrasiden uzaklaşan tam bir darboğazın içine saplanmış bulunuyoruz.

Muhalefette, demokrasiye gerçekten inanan siyasal partilerin “demokrasi cephesinde ve sosyal devlette birleşmeleri, ortak tek çıkış yolu haline gelmiştir”. Artık top muhalefettedir. Yalnızca iktidarın hatalarını sıralayarak bir sonuca gidilemez. Titanik kayalara çarpmadan yolunu demokrasi yönünde değiştirmek, artık muhalefetin görevidir. Bunu da aralarındaki farklılıkları bir kenara iterek, “tek önceliğin sosyal devlet ve katılımcı demokrasi” olduğu yolunda birleşerek hareket etmeleri gerekir.

Eğer muhalefet karşı karşıya geldiğimiz felaketlerde bile bir bütünleşme gösteremiyorsa, “en az iktidar kadar sorumlu duruma düşer”. “Her şey iktidarın elinde, ne yapalım” diyecek kadar yetersiz duruma geldinizse en hafif deyişle “topu taca atmış olursunuz”.

Bugün geldiğimiz noktada top artık muhalefettedir. Geçmişte söylendiği gibi “demokraside çare tükenmez”: En kötü olasılık, muhalefetin “çaresiz” duruma düşmesi, birleşememesidir.

Titanik batarken muhalefettekilerin “kamara kavgası” yapma lüksleri yoktur... Türkiye’nin bugün içine sürüklendiği noktada artık muhalefetin, “asgari müştereklerde” birleşmesi gerekir. Demokrasi için birleşmezseniz, siz de iktidar kadar sorumlu duruma düşersiniz. Halkın büyük çoğunluğu demokrasinin gelmesini istiyor ve iktidarın uygulamalarına karşılar. Muhalefet partileri, halkın çoğunluğunun muhalefetini eğer siyasete ve sonuca yansıtabiliyorlarsa, “gerçek muhalefet” olurlar. Aksi halde iktidara laf yetiştiren “oyuncular” durumuna düşerler...