Uşşaki tarikatı şeyhi Fatih Nurullah 12 yaşlarındaki kız çocuğuna cinsel istismar suçundan tutuklandı.

Bu olay ilk değil.

Anımsarsınız, Ensar Vakfı’nda da daha çok sayıda erkek çocuğa cinsel istismar olayları ortaya çıkmıştı.

Daha ortaya çıkmayan, suskunlukla örtülen, tehditle gizlenen nice olay vardır.

Nedir bu olaylar?

Neden bu dinci kesim cinsellikle bu denli uğraşıyor? 

Küçük yaştaki kızlı erkekli çocuklar, her yaşta kadın neden hep bu kesimin cinsel hedefleri oluyor?

Bu konu “kişilerin cinsel bozuklukları” mıdır? Yoksa bir “psikolojik hastalık” mıdır? Ya da “toplumsal ahlak çöküşü” mü yaşanıyor? Belki hepsinin payı mı var?

Yasaklanan cinsellik...

Sigmund Freud’a psikanalizin kapısını açan gözlemi “cinselliğin yasaklanması” olmuştu.

19. yüzyıl Viyanası’nın tutucu ahlak anlayışı cinsellik dürtüsünü sıkı kurallar altına almıştı.

Cinselliğini yaşayamayan genç kızların tanı konamayan hastalıkları “histeri” adıyla biliniyordu. Genç kızın bedeni kasılıyor, hiçbir uyarıya yanıt vermiyor, çevresini korkutan kasılmalar geçinceye kadar bilinci kapanıyordu.

Freud, daha sonra “psikanaliz” adını verdiği yöntemiyle serbest çağrışım yoluyla bilinçaltına itilen dürtülerin açığa çıktığında hastalığın düzeldiğini gördü.

Psikanaliz böylece bir terapi yöntemi oldu.

Yasaklanan cinsellik bu dürtünün bilinçaltına itilmesine yol açar.

Orada daha da yoğunlaşan, daha da şiddetlenen cinsel dürtü kendine bir çıkış yolu arar. Cinsel dürtünün bu çıkışında toplumsal kurallar ya yan yollarla aşılır ya da düpedüz çiğnenir.

Cinselliğin yasaklanması her zaman toplumlarda yaşanan erkek ya da kadın cinselliğinin kuralları çiğnemesiyle sonuçlanır.

Erkeklerin “oğlancılığı” ya da kadınların “seviciliği” bu yasakların sonucudur.

Karşı cinsle eşit birlikteliğin yasaklandığı her ortam bu sonuçlara açık duruma gelir.

Osmanlı’nın cinsel kültürü dürüstlükle incelendiği zaman bu gerçekler ortaya çıkmaktadır.

Toplumlar uygarlaştıkça kadın - erkek arasındaki engeller kaldırılmış, iki cinsiyet arasında uygar ve eşit ilişkiler kurulmuştur. Böylece kadın ve erkek birbiri için “cinsel obje” olmaktan kurtulmuş, “insan- insan” ilişkisi kurulmuştur.

Atatürk Cumhuriyeti’nin laik eğitiminde karma okullarda kız - erkek arkadaşlığı hepimizin yaşadığı doğal iletişimi sağlamıştır. Sonraki yılların erkek ortaokul ve liseleri gene ayrımlar yaratmış, buluşma üniversiteye kalmıştır.

Köy Enstitülerinin kızlı erkekli eğitimleri hiçbir zaman cinsel sapmalara yol açmamıştır.

Bu iftiraları atan çevreler, bugün kendi öğrenci yurtlarında yaşanan cinsel istismar olaylarını nasıl örteceklerini bilemiyorlar.

Uygarlığın öğretisi, iki cinsi ayırmak değil, tam tersine iki cinsi birbirine tanıtmak ve cinsel konularda eğitmek gerektiğidir. Ancak o zaman cinsel yaşamı da dürtülere uygun kurallar koyarak yaşatabilirsiniz.

Karşı koymak günahtır...

Cinsel istismar olaylarının önemli bir nedeni de “biat- itaat” kültürüdür. 

“Biat- itaat” kültürü bireyden teslimiyet ister. 

Dini kendilerine göre yorumlayan tarikatlar- cemaatler bu kültürü de kendi emellerine uyarlarlar.

“Sana ne denirse sorgusuz sualsiz kabul edeceksin.”

“Efendinin dediği dinin emirleridir. Böyle bileceksin.”

“Karşı çıkmak haramdır. Büyük günaha girersin.”

“İtaat et, iyi kul ol, cehenneme girme.”

“Biat- itaat” kültürü, şeyhlerin, emirlerin, mürşitlerin, hocaların “her söylediğinin kabul edilmesini - her yaptığına itaat edilmesini” emrettiğinden, cinsel istismara maruz kalan çocukların neden suskun kaldığı da anlaşılır.

Bu çocukların ailelerinin de aynı tarikata mensup olmaları, olayı daha da kapalı duruma sokar.

Olayı açıklayanlar, yapılanlara karşı çıkanlar her türlü şiddeti göze alarak yapabilirler.

Uşşaki tarikatı olayında da olaya karşı çıkan baba (ki o da bu tarikatın içindedir) diğer müritler tarafından dövülmüş, kolu kırılmıştır.

Kadına biçilen sosyal rol...

Laik toplumlar kadına sosyal hayatta erkeğe eşit yer verirler.

Bu toplumlarda kadın her mesleği yapabilir, her konuma ulaşabilir, yönetici olabilir, cumhurbaşkanı olabilir.

Tektanrılı din toplumlarında ise başroller hep erkeklerindir.

İmam erkektir, hükümdar erkektir, papa erkektir, rahip erkektir, haham erkektir.

İslamda da Hıristiyanlıkta da Musevilikte de böyledir.

Tektanrılı din toplumlarında kadın erkeğe eşit değildir. Kadın meslekleri de ayrıdır, kadının konumu da ayrıdır.

Kadın örtülüdür, erkekte örtü yoktur. Kadının başı kapalıdır, erkeğin başı açıktır.

Kadının yeri evidir, işi de ev işleri ve çocuklardır.

Bu da “kadının cinsiyetçi rolünü” belirler, onun “cinsel obje” olarak görülmesine yol açar.

Onun için de “Kız çocuklarıyla kaç yaşında evlenilir” sorusu tartışılır durur.

Çocukların cinsel istismarı da bütün bu nedenlerle toplumsal bir olgudur. Çözümü de ancak bu yolla bulunacaktır...