Henüz kimse hiçbir şeye alışamamışken, öyle birden bire geliyor ilk gol, Gaitan’ın ayağından. Balta düşüyor, Chedjou kayıyor, o da atıyor. Dakika 2! Sonra konuk ekip, çekiliyor sahasına. Safları korumaya başlıyor. Çalışmışlar Galatasaray’ı. Geldikçe yorulur, zorladıkça atamaz... Haliyle bozuluyor moraller. Zira Galatasaraylı futbolculardaki fark ilk bakışta anlaşılmıyor. Oysa ki sezonun ilk başından bu yana olmayan bir şey var sahada: Özgüven. Benfica’nın üzerine giderken risk almıyorlar ama kararlılar. Son lig maçının ikinci yarısında gayet oturan kadro var sahada. İleri çıkan iki bek ve onların önünde görev alan Yasin ve Podolski’nin de katkısıyla net pozisyon bulamasalar da, topu Benfica’nın sahasında tutmayı başarıyorlar.
19’da Almeida’nın ceza sahasında elle oynamasına çalınan ve Selçuk’un gole çevirdiği penaltı bu özgüvenin ödülü oluyor. Golden sonra Benfica, oyunu sahasında karşılamaktan vazgeçip ileri çıkmaya başlıyor. Rakibin atakları genelde Galatasaray’da panik atak yaratır malum ama sakin kalmayı başarıyorlar takım halinde... O isimlerden belki de en soğuk kanlı olanı Chedjou, 33’de taa ilerilere, Podolski’nin önüne çıkartıyor uzun topu, akıl dolu bir hareketle. Podolski ise sağ ayakla sürüp sol ayakla müthiş bir gole imza atıyor. Özgüven iyice yerleşiyor sahaya . 60’a kadar da varlığını sürdürüyor. 49’da Sneijder’in direkten dönen topu, 51’de Umut’un kaleciyle karşı karşıya kaldığı pozisyon ve 66’da Podolski’nin kaleye teğet geçen şutu kayda değer.
60’tan sonra artık yorulan takıma, Hamza Hoca’dan müdahale geliyor. Zaman doğru da neden Olcan? Neden şimdi? Peki Yasin? Bu sorular cevap bekliyor. Değişiklik Galatasaray’ı gol ihtimalinden uzaklaştırıyor. Benfica ise G.Saray kalesini zorluyor.Seyircide ciddi kalp spazmı yaratsa da Benfica istediğini alamıyor. Temenni gelecek maçta bu özgüvenin daha da artıp yorgunluğunsa olabildiğince azalması...