Son iki senenin şampiyonu olmanın bir bedeli var: Tüm formüllerinizin çözülmüş olması... Olabilecek tüm planlarınız ön görülebilir, tüm güçlü yanlarınıza önlem alınabilir... Ev sahibi Konyaspor aynen bu mantıkla hazırlanmış maça... Gereken önlemleri almış. Özellikle de Okan Hoca’nın şapkadan tavşan çıkarmak yerine istikrar ve ısrarı tercih ettiği dikkate alınırsa... Özetle Galatasaray’ın oyununu ustaca bozuyor Konyaspor. Pas oyununu engelliyor. Dahası hızlı ayaklarıyla kendisine alan açmayı başarıyor. Galatasaray’a gelince... Sezonun ilk iki maçına göre daha iyi ama Galatasaray normallerine göre ‘dalgalı’. Paslaşarak yaratılmayan gol pozisyonlarını uzun toplarla yakalamayı hedefliyorlar. Nitekim bunlardan bir tanesini Kerem Aktürkoğlu, 41’de Icardi’nin zekâ dolu asistiyle ağlara yolluyor. Bir diğerini 59’da bu sefer Aktürkoğlu asistiyle Barış Alper imzalıyor. Ama iki gol arasında bir ‘küçük’ ayrıntı var: Oyunu bırakmayan Konyaspor’un 45’te Oğulcan’la gelen golü... Dersini çalışan her öğrenci gibi, bilgisini kanıtlamak için maç boyunca ısrarını sürdürüyor Konyaspor. Galatasaray kendisine denk rakibi karşısında iç dengesini tam kuramamış görüntüsü ve hortlayan ‘pas hatası’ hastalığı ile skor avantajını tecrübesiyle korumayı başarıyor. Futbolu dengesiz ama üç puan istikrarını sürdürmeyi başarıyor...