Eğri oturup doğru konuşalım. AKP, iktidarı öncesi tabanına verdiği sözleri birer birer yerine getiriyor.

Şimdi sıra imam hatip liselerinin orta bölümlerinin açılmasına geldi; Milli Eğitim Bakanlığı harıl harıl çalışıyor, önümüzdeki ders yılında yüzlerce okul imam hatip’e dönüştürülecek. Örneğin, Ankara’da açılacak imam hatip okullarının sayısı 31. Onlar da bu işlerin böylesine hızlı yürüyeceğini tahmin etmemiş olacaklar ki bir süre imam hatipliler ile düz öğrenciler aynı okulda ders görecekler. Veliler tepkili. Çünkü Milli Eğitim Bakanlığı’nın talimatına göre, ara sınıflardaki çocuklar aynı okulda, mezun olana kadar eğitime devam edecekler, kimse okulundan edilmeyecek. Ama bu yıl ve bundan sonraki yıllarda o okulun öğrencileri mezun olana kadar imam hatibi tercih eden ortaokul öğrencileri ile birlikte okuyacaklar. Çocukların bir bölümü bir yanda namaz kılarken bir bölümü de beden eğitimi dersi yapacak.

Öte yandan “kürtaj yasası” fırında, pişiriliyor. Hele bir gevrekleşsin, bir gece yarısı “harekâtı” ile yasalaştırılacak.

Sonra sıra şehir ve devlet tiyatrolarının özelleştirilmelerine gelecek, böylece “muhafazakâr sermaye” yılların bu değerli sanat kurumlarını sahiplenmesinin yolları açılmış olacak.

***

Kendimizi aldatmayalım. AKP ile Türkiye’de yeni bir rejim kuruldu. Siyasal İslam devraldığı sömürü, baskı ve vesayet düzenini kendi amaçları doğrultusunda yeniden düzenledi, düzenliyor.

Bu düzende işçiye, memura, gençliğe, aydınlara, yazarlara, gazetecilere, sanatçılara, Kürtlere, Alevilere söz hakkı yok; düzene dil uzatan yanıyor.

Cezaevleri iktidarın koyduğu çizgiyi aşmış binlerce insanla dolu.

Yeni düzen topluma daha fazla sömürü, daha fazla baskı, daha fazla bağımlılıktan başka bir şey vaat etmiyor.

***

Bu düzen vahşi sermaye düzenidir.

Bu düzende emekçilerin düşük ücretlere, iş kazalarında erken ölümlere mahkûm edilir.

Bu düzende ülkenin dereleri, madenleri, fabrikaları, iletişim ağları, bankaları, sigortaları; yeraltı ve yerüstü kaynakları yerli ya da yabancı tekellere peşkeş çekilir.

Bu düzende dinsel muhafazakârlık devlet aracılığıyla toplumun günlük yaşamını boğar.

Bu düzende sömürü dinle, imanla cilalanır.

Bu düzen, eşitlikçi olmayan, ayırımcılığa zemin hazırlayan bir düzendir.

Bu düzen, emperyalizmin taşeronluk düzenidir.

Bu düzen, aklın, bilimin, sanatın özgürleşmesine izin vermeyen, toplumun ve bireylerinin kendisini özgürce geliştirmesinin önünde engel oluşturan bir düzendir.

Bu düzende demokrasiye, özgürlüğe, insan haklarına yer yoktur.

***

Bu düzenin ne olup olmadığını bu topraklarda yaşadığımız hayatlar bize somut olarak gösteriyor. Ne var ki bu düzeni ülkeye yerleştiren AKP iktidarı bir “gece yarısı operasyonu” ile başa geçmedi. Bu iktidarı seçmen oraya getirdi. AKP 2002 seçimlerinde yüzde 34.43, 2007 seçimlerinde yüzde 46.58, 2011 seçimlerinde ise yüzde 49.83 oranında oy aldı.

Her üç genel seçimde de AKP’nin en büyük destekçisi 2010 referandumunda “Yetmez, ama evet!” diyerek AKP’ye omuz veren “liberaller” oldu.

Bizler ise “başka bir Türkiye” istiyoruz. Fakat istemek yetmiyor, ellerimizi taşın altına koymamız gerekiyor. Daha yürekli, daha kararlı, daha gözü kara olmamız gerekiyor.

Yaşadıklarımız, tanık olduklarımız bize hâlâ ne yapmamız gerektiğini öğretmemişse, hâlâ incir çekirdeğini doldurmayan nedenlerden ötürü birbirimizle didişiyorsak, diyeceğim odur ki, bu düzen layıktır bize!