Yumurta ancak kapıya gelince pek çok sorunun çözümünü bir telaş, tartışmalar içinde sonuçlandırmaya girişiyoruz ve bu süreçte akla karayı ayırt etmeye zaman kalmıyor.
Yüzde 10 barajı hak ihlali mi değil mi; Anayasa Mahkemesi’ne yapılan bireysel başvuruları görüşmeye başlayacağı haberi ile, siyasal partiler görüş ayrılıklarıyla tabii yine birbirine düştü.
Bir gazeteci yüksek mahkemede bu konuda karar oluştuğu ve kararda barajın yüksek olduğu kanısının egemen olduğunu yazınca, ilgili her çevrede olur olmaz hayır veya evet sesleri yükseldi.
Oysa Anayasa Mahkemesi Başkanı Haşim Kılıç’ın hemen yaptığı açıklamaya göre, ortada ne böyle belirlenmiş yargı vardı ne de yüksek mahkeme konuyu henüz görüşmeye başlamıştı.
Kılıç, mahkemede önce başvuruların usul konusunda kabul edilebilirlik müzakeresi yapacaklarını, sonra ya esasa geçeceklerini ya reddeceklerini söylüyor.

***

Usul açısından baraj konusundaki başvuruları görüşmek istemezse mahkeme, partilerin bu konuda birbirine ters düşen görüşmeleriyle tartışmalar yeniden başlayacak. Yani değişen bir şey olmayacak!
Ya barajın hak ihlali olduğuna karar verirse... işte o zaman seçimi etkileyecek yeni bir fırtına kopacak.
Hele CHP’nin barajı yüzde 3’e indirmeyi önermesi kabul görürse mini minnacık partiler bu yüzdeyi yakaladı mı Meclis’te olacaklar.. bir, iki, üç.. Sayısını bugünden kestirmenin olanaksızlığı ortada ama dört partili Meclis’te olağan sonuçları almakta zorlanıyoruz...
Yüzde 3’le Meclis’te uygun özdeyişle Kürt çalar Çingene oynar artık.

***

Yüzde 10 elbette yüksek.
Aşağıya çekilmesi elbette zorunlu. Ama Türk siyasal partileri birbirine o kadar uzak ki ya da iktidar partisi 12 Eylül mirası yüksek barajdan o denli memnun ki, kırk yılda bir araya gelip Türkiye gerçeklerine uygun bir baraj yüzdesi saptayamıyorlar.
Aslında yüksek mahkemenin alacağı kararı beklemeden partilerin Millet Meclisi’nde bu konuyu ele alıp makul ve makbul bir çözümle halletmeleri gerekir -ne hayal- ama... burundan kıl aldırmayan RTE-AD nerede? Dört ay, dört yıl bir iktidar bahşedilse kendisine, ülkeyi sarsan bütün sorunları çözeceğini ilan eden Kılıçdaroğlu nerede?
Bu iki partinin davranışlarıyla siyasal yaşamımız, iki yakası bir türlü bir araya gelemeyenlere benziyor.

***

Genel merkezinin demokratik rejimin temeli olan laikliği yeterince savunamamasını ve AKP’nin sosyal yaşamda, eğitimin her alanında laikliğin ırzına geçen hamlelerini desteklemekteki ayıbını, “aç olanın derdi laiklik değil” diyerek örtmeye çalışıyor.
Seçimde olası bir başarıyı AKP hükümetinin hatalarına bağlayarak daha fazla oy alacağı gibi, bir büyük partiye yakışmayan bir senaryoya bağlanmış ve böylece oylarını artıracağını düşünüyor..
Oysa anketler hâlâ CHP’nin iktidar seçeneği olduğu güvencesini halka veremediğini açıklayan rakamlar açıklıyor.
Son bir ankete göre AKP oyları düşüyor, amenna... ama CHP oyları da yüzde 26 - 27.1’de demir atmış, kıpırdamıyor.

***

Ha, bakın Kemal Kılıçdaroğlu’nun hakkını Kemal Kılıçdaroğlu’na verelim.
CHP’nin başarısızlığının temelinde, söyledi gibi... “iktidar olmamızı AKP değil kendimiz engelliyoruz” diyor. Elhak doğru!
Örneğin, partinin sorumlu kurumlarında görüşüp karar almadan, yardımcısı Sezgin Tanrıkulu’na parti adına Dersim’den özür diletiyor
Gitmiş Diyarıbakır’a barış için 12 şart açıklamış. Hapishaneyi müzeye çevirmek, faili meçhul cinayetleri çözmek vs. gibi 12 şart!
Elbette bu koşulların bir değeri var, var ama Genel Başkan’ın çözüm süreciyle toplumsal barışın nasıl çözümleneceğini içeren bugüne dek çarpıcı bir açıklamasına rastlamadık.
İktidar İmralı’daki terörist başı ile yaptığı pazarlık içerikli görüşmelerden bizi bilgilendirmiyor diyen bir mazerete sığındı.
Daha doğrusu çözüm sürecinde olası yanlışlıklar ve hatalarla iktidarı sarsmayı umut eden bir anlayış içinde görünüyor.

***

Uzunca bir süre seçim barajı tartışmalarıyla oyalanır ama daha önemlisi İmralı’nın dayatmalarına boyun eğerek barışa ulaşacağımız umuduyla gelecek yılın şubatına, martına kadar zaman geçirir ve bir de bakarız ki...
...ancak bir arpa boyu yol almışız!