Sorsalar:
“İşiniz?..”
Yalakalıklar içindeyiz, “Gazete yazarıyım” demek gurur verici değil...
Ama gururla derim:
“Taraftarım...”
“Hangisi?..”

*

Hiç fark etmez...
Ya da hepsi...

*

Aziz Yıldırım’ın Fenerbahçesi; gururum...
Galatasaray; sevdam...
Beşiktaş’ın Çarşı’sı; umudum...
Fethiyespor; gözbebeğim...

*

Sihirli kelimedir; taraftar...

*

İşçiler:
Emekten yana “taraftar” olamadıkları için, sahtekâr sendikacıların elinde, ölüyorlar atölyelerde, ağlayanları yok...
Patronlar:
Temiz yönetimden yana “taraftar” olamadıkları için, bir imamın köleleri haline geldiler, istediğini asıyor...
Köylü:
Din sömürüsünde akıldan yana “taraftar” olamadığı için, inek dışarıdan geliyor, bu çalışmaya dışarı gidiyor...
Esnaf:
Soygun düzeninde ahlaktan yana “taraftar” olamadıkları için, kârsız kapanıyor kepenkler...
Medya:
Özgür basından, haysiyetli gazetecilikten, ahlaklı habercilikten yana “taraftar” olamadığı için, utanç içinde...
Yargıçlar, savcılar, polisler, memurlar:
Yargı yok edilirken hukuktan yana “taraftar” olamadıkları için, kendilerine dahi adaleti arar oldular...

*

Ve bir millet...
Cumhuriyetten yana “taraftar” olamadığı için...
Bir “imam” ile bir “hoca”nın elinde...
Batakta...

*

Taraftar görsem boynuna sarılasım gelir...
“Ben de sizdenim...”
“Takım?..”
“Ne takımı?..”

*

Sadece...
Demek isterim ki çocuklar...
Takım sevgisini, vatan sevgisine taşıyan o yüreklerinizden öperim...