“Öğrenci evlerinde neler olduğunu” bilmiyormuş...
Sana ne?..

*

Ben anlatayım...

*

Kirli çoraplar sağa sola atılır...
Erken uyumaya kalkanın üzerine biner, uykusu gelmeyenler...
“Hadi uyuma” diye...
Çünkü içlerinden birisi uyuduğunda...
Yalnızlık çoğalır...

*

Sırayla anne olurlar birbirlerine...
Sırayla baba...
Sırayla küsülür...
Ve sırayla ağlanır öğrenci evlerinde...

*

Kirliler yıkanmaz...
Kazara yıkanan kaloriferin üzerine serilir...
Bulaşık bezi aynı zamanda ayakkabı bezidir... 
Annelerinin yemeklerini özlerler...
Akşam oldu mu burunlarına biber dolmasının kokusu gelir...

*

Ders çalışırlar ama, okul bitsin istemezler...
Yüreklerinde yarınların korkusu...
O gizli sızı...Sinsi bir umutsuzluk...
Cıvıl cıvıl yüzlerin arkası, birer ölü evidir...
Kapının önünde kendilerini neyin beklediğini bilirler, öğrenci evlerinde...

*

“Oralarda” neler olduğunu bilmiyorsan söyleyeyim...
Seninkiler gibi askerlikten tüymek geçmez bile akıllarından, davul zurna ile gidecekleri günü hayal ederler, eminim...
Gemicik filosu yerine, bir spor ayakkabı hayali belki...
Mücevherat mağazaları niyetine, bileğe ejderhalı bir dövme hadi...
Babanın devlet bankalarının kasasından kendisine alacağı gazete, televizyon aklından bile geçmez...
Bir bira içince kendi şarkısını kendisi söyler bebeğim:
“Odam kireçtir benim...”

*

Geceleri ışık kapatıldığında...
Işıl ışıl hayaller çıkagelir...
Ama sıra gelmez karanlıkta gülümsemeye...
Çünkü her güzel hayale, senin dünyandaki kirli dişli canavarlar saldırır...

*

Sen nereden bileceksin...
Öğrenci evlerinde sıra ile ağlanır...