Beşiktaş sert bir zeminde ilk yarım saat G.Birliği önünde çok kötüydü. Adeta ne yaptığını bilmiyordu. Hatta 20. dakikada bana göre savunma ayıbı sayılacak bir gol yedi. Futbolcularda inanılmaz bir gerginlik vardı. Hiç kimse Beşiktaş’ın bu golün altından kalkacağına inanmıyordu. Görüntü böyleydi. Ancak 30. dakikadan sonra toparlanan, Olcay’la beraberliği sağlayan ve ikinci yarıda da kazanmak arzusuyla oynayan Beşiktaş bu kez de akıl almaz goller kaçırdı. Siyah - Beyazlılar adeta saç baş yoldurdu. Bu değişim ve kötü başlayıp kazanma arzusu çok olumluydu. Ama golcü Beşiktaş’ın kaçırdığı pozisyonların acemice vuruşlarla sonuçlanması, belli ki futbolcuların aşırı gergin oluşları ve belki de kupadan elenişleri, geçen hafta kaybedilen iki puanın izdüşümü gibiydi. \n

Özellikle Olcay’ın iyi oyunu, Fernandes ve Oğuzhan’ın yokluğuna karşın kazanma hırsı, ateşlenmiş bir takım görüntüsü ikinci yarıda Beşiktaş’ın galibiyetine yakın bir hava verse de telaş ve son vuruş tekniğindeki hatalar affedilmezdi. Almeida’nın kaçırdığı goller olumlu gayretine leke sürdü. Olcay’ın soldan getirdiği toplarla ters kanattaki Holosko’yu kaçıran Beşiktaş, ikinci yarıda yaratıcılığı olmayan ama ofansif düşünceyi öne alan Necip, İbrahim Toraman ve Veli’nin gayretleriyle oyundaki pozitif dengeyi sağladı. \n

Kendi kaçırdıkları gol pozisyonlarına bile şaşan ve kulübede yırtınan Siyah - Beyazlı futbolcular son dakikaya kadar günün kaderini değiştirmeye çalıştı. Ancak yine de oyunun kırılma anı olan iki pozisyon vardı. Birisi Almeida’nın kale içinden topu dışarı atması, diğeri de Necip’in kendi kalesine ters vuruşu kaleci McGregor’ın müthiş bir refleksle kurtarmasıydı. Sonuçta iki takımın da mutlu olmadığı bir mücadele izledik.