Luz Stadı’nın çimlerinde tarih yazmak için tüm gücünü ortaya koyan Fenerbahçeli futbolcular, 9. dakikada erken gol yiyeceklerini beklemiyordu. Çok hızlı, yüksek konsantrasyon ve agresif bir çabuklukla oynayan Benfica, kendi sahasında çok etkiliydi. 50 metrelik alanı neredeyse Portekiz temsilcisine bırakan F.Bahçe, öteki yarı sahayı adeta tek başına Sow’a teslim etmişti. Gaitan, Lima ve Perez’in orta alandaki gücü, ataktaki etkinliğiyle Cardozo’nun golcülüğüne ve görünmez vuruşlarına teslim olan Sarı - Lacivertliler, penaltıdan kazandıkları golün avantajını koruyamadı. Meireles, Mehmet Topal ve Webo’nun sahaya çıkmadan eksikliğini hisseden F.Bahçe, ilk yarıda Selçuk’un ve ikinci yarının başında da Gökhan Gönül’ün sakatlıkları sonucu oyunu terk etmesiyle konsantrasyonu bozuldu. Bu nedenle de istedikleri ikinci golü atabilecek avantajı ve hücum gücünü yakalamakta zorlandılar. Aslında oyunun kırılma anı, Gökhan’ın 57. dakikadaki sakatlığı oldu. Yüzüne yediği tekme ve yerine giren Bekir’in ağır kalması, Cardozo’nun 3. golünü getirince F.Bahçe’nin gayretleri karşısında bu kez tura giden skoru koruma disipliniyle Benfica, oyunu bitirdi. Doğrusunu söylemek gerekirse dün akşamki Benfica ile F.Bahçe arasında, orta alan yapısı, anlayışları ve gole giden süratli kanat atakları, Sarı - Lacivertlilerden çok üstündü. Çok etkili ve çabuk ataklarla F.Bahçe’ye santraya basma imkanı vermeyen Benficalı futbolcular, bana göre F.Bahçe’yi kadro eksikliğinin verdiği avantajı iyi kullandı ve de İstanbul’daki kale direkleri sayesinde finale kaldı. Bu da futbolun cilvesi ve gerçeği. Her şeye karşın sahada çok iyi mücadele veren futbolcularımızı ve bizlere bu heyecanı yaşatan Aykut Kocaman’a teşekkürler.