Ben futbol adamıyım ama ilgilendiğim ve takip ettiğim bir spor dünyası var. Tenisin yıldızı Rafael Nadal, son oynadığı Roland Garros finalinde spor dünyasına çok önemli bir ders verdi. Tabii alana göre değişir. Yaptığımız işin toplumsal olduğunu hatırlatmak gerekiyorsa, değişik kültür ve anlayış farkını algıyla süslemek zorunda kalırsınız. Fransa Açık finalinde 23 yaşındaki Ruud’un, ustası ve hocası Nadal’a yenilmesinden alınacak bir final dersi var! Özellikle maçın sonundaki açıklaması tam bir ders ve ahlâk cümlesidir anlayana! “Finalde Nadal’ın ilk kurbanı ben  değilim ki” demesi, hocasından aldığı kültürün sonucudur. 22 grand slam, 14 Roland Garros şampiyonluğu olan 36 yaşındaki Nadal’ın, öğrencisi tarafından böyle kutlanması çok önemlidir. Üstelik Nadal’ın yaşadığı ağır sakatlığın ardından ilerleyen yaşına rağmen kortlara çok formda geri dönüşü, yıllardır Djokovic ve Federer gibi devlerin yanında asla pes etmemesi takdiri hak ediyor. Raketi eline aldığı her an sanki kariyerinin ilk günlerindeymiş gibi işine heyecanla bağlanması Nadal’ı Nadal yapan diğer bir özelliği. Hepinize bu maçın tekrarını izlemenizi ve kortta rakip olan iki tenisçinin, aralarındaki yaş farkının ötesinde, öğretmen-öğrenci ilişkilerinin asaletine odaklanmanızı tavsiye ediyorum. Dünyaya verilen mesaj iyi algılanmalı. Bu maç, sporun ne kadar zor ama bir o kadar da zekâ dolu olduğunu herkese gösterdi. Ayrıca, teknik kapasitenin yanı sıra yaratıcı beyin ve sinir reaksiyonunun ortaya konması açısından ders niteliğinde bir karşılaşmaydı. Algının değil gerçeğin, çalışma, form, sürat, çabukluk, doğru karar verme, teknik ve oyun taktiği burada nettir. İşte star da öyle çıkar ortaya... Ayrıca çağdaş kültür ve toplumsal mesajın insanlara spor yoluyla verilişinin en önemli, saygın örneğidir. Teşekkürler iki büyük yıldıza...