Haftanın en çok konuşulan ve Beşiktaş seyircisine yasaklı bir karşılaşma izledik. Yeşil-beyazla süslenmiş Atatürk Stadı’nda kötü olan, yeşil olma özelliğini kaybetmiş bir futbol sahası olmasıydı! Beşiktaş oyuna temkinli başladı. Orta alanda kalabalık ve sahanın her yerinde alan daraltan taktiksel düşünce içerisinde oynayan Denizli’nin öğrencileri topla buluşma başarılarını çok adamla ataklara dönüştürmeye çalıştı. Kilit oyuncular, savunmada Zapo ve ileri uçta Nobre idi. Ne var ki sahada 3,5 futbol beyni vardı. Defansta Zapo, orta alanda Tello ve korkmadığı sürece aklını kullanan eksik kapasiteli Delgado! Bursaspor’da ise tabii ki Yusuf önemli bir beyindi.

Çok koşanlar ise Ekrem, Nobre, Tello, Ali Tandoğan ve yorulana kadar da Bursalı Sercan’dı. 67. dakikada Bobo ve Serdar Özkan oyuna girerken Nobre ile Holosko çıkıyordu. Bu daha çok topa sahip olmak amacı taşıyan taktik ile kazanma düşüncesiydi. Ne var ki bize göre Nobre’nin çıkması yanlış olduğu kadar yan toplardan da umutların yitirilmesi anlamını taşıyordu. İbrahim Toraman orta alanda kesici olarak oynarken aynı zamanda Yusuf’u da kontrol etti. Serdar Özkan inanılmaz bir gol kaçırdığı anda Nobre’yi aradık. Defansif görevlerini öne alan iki takım futbolcuları rakiplerine oynama hakkı tanımaz ve pozisyon engelcisi olurken fizik mücadeleyi önde tuttular. Ne var ki oyun kalitesi ve gol pozisyonları yok denecek kadar azdı. Saha dışı gerginlik oyunculara yansımadı. Bu konuda hakem Kuddusi Müftüoğlu da dahil çok dikkatliydiler. Herkes çok koştu ancak en az yorulan iki takım kalecisiydi diyebiliriz. Çünkü böylesine orta alanda kilitlenmiş bir oyunda rakip kalede tehlike üretmek hayli zor oldu. Aklımızda kalan net gol pozisyonları ise Nobre’nin ilkyarıda Ivankov’u geçip boş kaleden vuruşu ile Serdar Özkan’ın acemi pozisyonu idi. Özetlersek taktiksel doğruların ve kazanmak adına akıtılan terin gol getirmediği kısır bir mücadele izledik.