Bu haykırış insana! Karşımızdaki sanal olmayan akla ve düşünen insana yapılan bir seslenme. Artık her şey günlük oldu. Hatta anlık. Sevmek, sevilmek, disiplin, yaşam kalitesi, idealistlik, saygı neredeyse “nedir” diye sorulacak yakında. Sadece maddeye ve özellikle ‘para’ya yönelmiş bir kürenin canlıları olduk. Bu nasıl bir değişimdir ki yalancılar, beceriksizler ve hatta geçmişten geriye giden saçma sapan adamlar haince, kabaca çöktüler futbolun üstüne? Hani günahtı futbol? Hani futbol oynayanlar, ilgilenenler kötü insanlardı. Okulda, sokakta, ailede itilen adamlar değil miydi futbol oynayanlar? Bu müthiş buluş ve bunun anavatanı İngiltere’de dahi farklı yapılara direnme gücü azalıyor. Batıyor futbol gemisi! Belki Barcelona, Real Madrid efsaneleri gömülecek yakında maziye.

Ahkâm kesenlerin programlarına bakın. Hep toplumsal yanlış yapan ve dinleyici bulanların dedikodularıyla ve kişilikleriyle saatlerce beyin yoruyor. “Ben daha iyi bilirim” diyen futbolsuz futbol yorumcuları ve milyonlarca antrenör var artık ülkemizde. Kahvede, tribünde, sokakta evde her yerde bağıra çağıra futbol kavgası veriyoruz. Birbirlerine diş geçirmeye çalışan üç büyüklerin taraftarları sosyal medyada akıl almaz hakaretler sallıyor birbirlerine. Ceza unsuru olarak kullanılan ve tribünlere doldurulan kadınlarımız, çocuklarımız, evlat, anne, abla, teyze sınırlarını aşan küfürlerin kirliliğine teslim edilmiş. Ne adına? Bilmiyorlar... Artık hiçbir şey korkunç değil! Modernizm sadece acılara duyarsız ve hiçbir yaratıcılığı geliştiren değil; kutsal değerlerimizi, insan olmanın önceliğini unutan bir hızla yaşadığımız küreyi yok ediyor. Hiç olmazsa var olanların değerlerini bilsek, kulübedeki adama değil izlediğimiz maça bakıp zevk alsak kötü mü olur diye düşünsek. Hey orada mısın insanlık! Beni anlayabildin mi?