Taktiksel anlamda oyuna bakarsak, sahada ağır basan fizik mücadeleydi. Son yarım saate kadar bu oyuna ve güce dayanabilen F.Bahçe, daha sonra gol yememek için Sivas’ın baskısına karşı büyük efor sarf etti. İlkyarıda her iki taraf da çok pas hatası yaptı. Gol atmak ve pozisyon üretmek Sivasspor’da Eneramo’ya, F.Bahçe’de ise Kuyt’a bağlıydı. Ne var ki bu kez Alex’in varlığı oyuna etki yapmadı. Sadece oyunun başında vurduğu kafanın gol olmaması hatırlandı. Defansta Sivasspor çok sağlamcıydı. Riske girmeden zaman zaman savruk vuruşlarla da olsa topu tehlikeli bölgeden uzak tutmaya çalıştı. Erhan bu bölgede takımın yıldızıydı.

Kocaman’ın hatırlattığı

Orta alanda Doğa ve Kadir sanki bugünün Rıza Çalımbay’ıydılar. Erman, kendini bir kez hatırlattı. Gollük vuruşunu kaleci Mert kornere çelerken hemen 1 dakika önce Mehmet Topal maçın en güzel enstantanesini attığı sert şutla hafızalara kazıdı. Ne var ki top direkten döndü ama orta alanın en başarılı oyuncusu olmasını F.Bahçe adına engellemedi. Alex’in gerçekten bu tür karşılaşmalarda artık oynama şansının olmadığını herkes kabul etmeli. Ne var ki Aykut Hoca bu kez Cristian’ı 18’e almayarak bana göre bir başka hatırlatma düşüncesinde.

Sivasspor’da ilginç bir oyuncu var. İki net pozisyonu değerlendiremese de özellikle sol kanattan driplingleriyle tehlikeli karşı atak oyuncusu olduğunu kanıtlayan Aatıf gelecek karşılaşmalarda golcülüğünü de konuşturabilir. Tipik bir fizik kaliteye dayalı ama teknik açıdan bizi tatmin etmeyen bir karşılaşma izlerken cuma gecesi Atletico Madrid’in futbolunu ve önceki gece “Ben de varım” diyen Beşiktaş’ın gollü 90 dakikasını hatırladım.

\n\n