Eleştiri ve muhalif olma insanlığın mayasında vardır. Hani derler ya “Kötü komşu adamı ev sahibi yapar” diye. Onun gibi faydası da vardır. Cilalı sözler, toplumun, medya ve dedikodu ilgisi bazen başarı getireni daha da büyütür. Hatta ilah yapar. Futbolumuzun unutulmazları vardır ve tarihin sararan yaprakları arasında kayboluyor. Bizim futbol tarihimizde zaman zaman sürpriz sayılacak başarılar ve onların da kahramanları bir nesil yaratmıştır.

ACI ANILAR...

Dönemimde çocukken 2-1 kazandığımız maçın kahramanı olarak “Berlin panteri” konuşulurdu. Daha sonra Baba Hakkı’lar, Nice’te oynayan Lefter’ler ve milli formamızla Yunanistan’daki onurlu davranışı, Şükrü Gülesin’in Lazio’su ve dönüşte Galatasaray’a transferiyle İtalya’dan getirdiği formalar... Reha ve Bülent Eken kardeşlerin İtalya transferi. Baba Recep’in Beşiktaş’tan hâlâ karanlık sayılacak gönderilişi. Varol Ürkmez’in Real Madrid başarısı, Metin Oktay’ın gol krallığı ve unutturulmaya çalışılan başarılarıyla İtalya transferi. Can Bartu’nun basketboldan sonra futboldaki çıkışı ve milli forma giyme örneği. Ve belki de yüz yıla damgasını vuran 1956’daki 3-1’lik Macaristan zaferimiz. Tabii Şeref Apak’ın deplasmanlı milli ligi kurması. Çok özendiğim ve belki de etkisinde kalarak teknik adam olma yolunu seçmemdeki idolüm Gündüz Kılıç gerçeğim. Omuzlarda görev alıp kovulduğu acı anılar!

HAYAL KIRIKLIĞIM

Eşeledikçe çok acılar çıkıyor beynimden. Burada bırakalım şimdilik. Ancak ben de geldiğim yere sadık kalarak, bilimsel ama sakin çalışmalarımın ilah gibi taptığım kişilerce önemsenmediğini görünce hayal kırıklığı yaşadığımı belirtmeliyim! Önce sözde profesyonel “yarı, tam”, sonra da “endüstriyel futbol” kopyacılığımızın ürünü denetimsiz ve uygulama olarak gerçekten uzak kişilerin sahip çıktıkları kulüplerimiz! Kendi eğitim yetersizliğimiz sonucu gençlerimize kapanan gelecek. Mahalle aralarında, beton zeminde, halı saha görüntüsüyle yaşanılan futbol eğitimi dünyamız.

ÇOK ZOR DEĞİL!

Biz futbolu seviyoruz. Bırakın “imparator” veya “ilah” yetiştirmeyi! Yetenekli ve ülkemize hizmet edenlere sahip çıkıp, çok sevdiğimiz bu alanda dünyadaki özlem duyduğumuz yeri alalım. “Taşıma su ile değirmen dönmez” derler. Gelen sergilenir ve gider. Önemli olan bizim kendi futbolcumuz, teknik direktörümüz ve kulüplerimizdir. Çok zor değil toparlamak! Sadece talep ve gerçek bakışla, kendi gözümüzle göreceğimiz dünyamıza dönelim yeter!