Mancini, G.Saray’ın yapısını ve taktiğini değiştirerek oynatıyor. İtalyan teknik adam, savunmada oyunu geriden kurabilmek için üçlünün ortasına Melo’yu ve yanlarına da Semih ile Chedjou’yu alarak orta alan beşlisini iki yönlü oynatmaya çalıştı. Drogba ve Umut’a kanatlardan istenilen ortalar gelmese de G.Saray oyunu dengede tutmaya çalıştı. İlkyarıda daha çok kendi alanında kalan, sadece Diarra ile karşı atak düşünen Samet Aybaba’nın takımı, oyunu orta alanda kilitlemeye çalıştı. Heyecanı olmayan ve kupa hırsı yerine kişisel sertliğin ve faullerin öne çıktığı bir mücadeleye şahit olduk. İlkyarının bitimine az kala G.Saray’ın kazandığı penaltıda Sneijder’in ustalığı kadar Emrah ve hakem Abdülkadir Bitigen’in acemiliği vardı. Hatta maçın hakemi için, babası Galip Bitigen’in yapısına uymayan bir maç yönetti de diyebiliriz çünkü Sneijder ve Riera’nın kırmızı kart görmemeleri belki de genç hakemimizin hata yapmama dikkatiydi. Drogba isteksiz bir gününde olunca G.Saray pozisyon sıkıntısı yaşadı diyebiliriz. Hatta Antalyaspor’un akıl almaz iki pozisyondan yararlanamadığını da düşünürsek rahat bir futbol oynadığını düşünen G.Saray’ın gol pozisyonu yetersizliğini vurgulamış olabiliriz. Oyuna damga vuran görüntü, maçın başında ve sonunda iki takımın girdiği pozisyonlar ile çok sayıda kazanılan duran toplardı. Yine de G.Saray’ın taktiksel olarak kendisiyle aynı disiplinde oynamaya çalışan Antalyaspor mücadelesindeki saha içi konsantrasyonu dikkat çekti.
Sonuç olarak Chelsea maçları öncesi izlediğimiz yeni yapılanma, önümüzdeki haftalarda ofansif yönde daha etkili olan bir G.Saray yaratabilir. Antalyaspor ise ligin ilkyarısındaki hovardalığını tehlikeli bir bölgeye düşmemek için daha disiplinli bir oyunla sürdürme başarısı gösterir. Çünkü her zaman son dakikada beraberliği yakalayamayabilir. 90 dakikanın bize verdiği mesaj bu ciddiyetteydi. Maçın sonucu aslında sahada oynanan futbolun yansımasıydı.