\n\n\n

Futbolumuzda ne söylendiyse hepsini yalan ve yanlış kefesine koydum. Dün gece son kez yaşadığımız gerçeğin ışığında 90 dakikayı acı çekerek izledilm. Vah benim futbolum, vah! Bu kadar da mı düşecektin? Macaristan karşısındaki oyunu analiz ederken dış etkenlerin varlığını düşünmeden sahada oynayan ‘ikinci sınıf’ bir takım görüntüsündeki ulusallarımızı gördüm. Çok samimi olarak hazırlanmış bir ‘ümit’ takımı bile bu kadrodan daha başarılı olabilirdi. Gol yiyene kadar bir zamanların efsanesi Macaristan, Ferenc Puskas Stadı’nda adımızdan korkarak oynadı. Gol yedikten sonra tüm cesaretiyle ve gerçekten de inançlarıyla saldıran ve Hamit’in kanadını ‘koridor’ yapan Koman’ın getirdiği toplarla Szalai ve Zoltan ifademizi aldı. Bu kadar amaçsız bir kadronun ve oyunun asla yorumu ve mazereti olamaz. Romanya yenilgisinden sonra hiçbir şeyin tesadüf olamayacağını defalarca düşünmesi gerekenler aynı kafa yapısıyla amaçsız bir görüntü veren Ulusal Takımımızın kırktan daha aşağa derecelere inen futbolumuza çare bulmaları zorlaştı. Yıllarca üzerinde kıyametler koparılan profesyonel futbol düzenimizin kötü olduğunu söyleyenleri hedef alanlar bakalım şimdi ne uyduracaklar?

Biz futbol oynamıyoruz! Defalarca yazdık, söyledik ve son kez dün gece Macaristan’da bu faciayı bir kez daha yaşadık. 1956’larda Macaristan’ı 3-1 yendiğimizide onların dünyayı ayağa kaldıran futbol ekolünü biz yıkmıştık. Ferenc Puskas’ın ruhu dün gece Macaristan’da oynayan gençleriyle sanki rövanşını aldı.

Abdullah Avcı kardeşim! Yönetimindeki bu kadro ile ne futbol geleceğimiz ne de umudumuz olamaz. En iyisi aklından geçeni yapmaktır.

\n\n