UEFA’nın son yayınladığı Avrupa futboluna ilişkin kulüp lisanslama ve karşılaştırma raporu, endişe verici bir resim çiziyor. Kulüplerin bu dönemde daha fazla mali disipline yönelmeleri gerekliliğini vurguluyor. Gelirlerde önemli iyileşmeler gözlemlenirken, taraftar da statlara geri dönmeye ve kulübüne para harcamaya başladı. Aynı zamanda yabancı yatırımcı da futbola yatırım yapmaya devam ediyor. Bu olumluya gidiş kulüplerin finansal sorunlarını bir ölçüde rahatlatsa da problem hâlâ tam olarak çözülmüş değil. Zira hâlâ sınırlı sayıda olsa da iflas prosedürlerine giren kulüpler bulunuyor. 

Pandemi sürecinde oyunun farklı kriz ve risk türlerine göre ekonomik açıdan daha dayanıklı hale getirilmesi bir zorunluluk olarak karşımıza çıkıyor. Çünkü kulüp futbolunda maliyetler pandemi öncesine göre artış kaydetti. Buna karşın kulüp yönetimlerinin bu konuya gerekli duyarlılığı gösterdiklerini tam olarak söylemek mümkün değil. Bazı kulüpler maliyet yönetimi ve finansal disiplinden uzak bir şekilde rekabetlerini sürdürmek istiyor. Bu durum kulüplerin finansal dengelerini bozuyor ve onları kırmızı bakiyelere, negatif özkaynaklara itiyor. 

Kulübün bir yandan yaşamını devam ettirirken diğer taraftan faaliyetlerini operasyonel olarak güven altında yönetebilmeleri, kulüplere ilave sermaye enjeksiyonu ve/veya dış borç finansmanı gerektiriyor. Bunda en büyük faktör ise gelirlerin gider artış hızını yakalayacak bir büyümeyi tam olarak yakalayamamış olması. 

Sonuçta salgın sonrası yükselen enflasyon nedeniyle artan finansman giderleri, yükselen ücretler, amortisman giderlerindeki büyüme, düşen transfer kârları ve aşağıya çekilemeyen kulüp faaliyet giderleri ücret/gelir rasyosunu sürdürülemez bir noktaya taşıdı. 2021 verilerine göre ücret/gelir rasyosu yüzde 83’e ulaştı. Bu durum kulüp sürdürülebilirliğinin önündeki en büyük engel olarak kendisini somutluyor.