AKP ülkeyi 21 yıldır yönetiyor. Şimdiye kadar yapılan genel ve yerel seçimlerde yalnızca bir kere muhalefet başarılı oldu: 2019 yerel seçimleri. AKP ve Cumhur İttifakı, bu seçimden sonra salgın ve bölgesel gelişmeler nedeniyle ciddi sıkıntılar yaşadı. Ekonomik krizde Merkez Bankası’nın rezervleri boşaltıldı. Yanlış faiz-kur yaklaşımının acısını tüm ülke çekiyor.

AKP ve ortakları genel seçimlerden önce, 2022 bahar ve yaz aylarında ciddi sıkıntılara girdi, durum kamuoyu yoklamalarına yansıdı, liderlerin önüne konan sonuçlar iktidar açısından hiç parlak değildi. Bir ara bürokraside görevli olanlar artık işin bittiğini düşünmeye, buna göre davranmaya başladılar. CHP’ye ve muhalefet partilerine dosyalar, bilgiler akıyordu. AKP’ye oy vermiş seçmen artık tercih değiştirdiğini söylüyor, bu kararı nedeniyle baskı görenler sorunlarını muhalefet parti yetkililerine yakınarak anlatıyordu.

Muhalefet o kadar emindi ki anketlerde en az yüzde 55’e yüzde 45 gibi sonuçlar kendi lehlerine çıkıyordu. Üstelik bu en kötü olasılıktı.

Eylül 2022’den sonra birden hava dönmeye başladı. İktidarın düşen oyları önce sabitlendi, ardından yükselme kıpırtıları başladı. Son günlerini yaşadığımız 2023’ün başlarından itibaren o zamana kadar her şeyin yolunda gittiği 6’lı masadan “çekinceli” haberler almaya başladık: Aday kim olacak? Kazanacak adayla seçime girmeliyiz.

Konu mart başında masada patladı. Kırılan kol sarıldı, pansuman yapıldı, yola devam kararı verildi. Masada yaşanan depreme kadar AKP ve Cumhur İttifakı’ndan umudunu kesmiş, muhalefetin ne yapacağını gözleyen bir sağ seçmen kitlesi vardı. Erzurum, Sivas, Niğde, Nevşehir, Ankara ve Balıkesir’de sürekli görüştüğümüz, siyasal nabız yokladığımız kişilerle bir daha görüştük. Hava nasıl, sorumuza şu yanıtı ilk Balıkesir’den aldık:

“AKP’nin çok yüksek oy aldığı köyleri sürekli ziyaret ediyoruz. Artık bizi dinliyorlardı, soru soruyorlardı. Masadan kalkma olayının ardından, aynı insanlar ‘6’lı masadan bir şey olmaz’ demeye başladılar.”

Sonra bu inanış, belli bir kesimde yaygınlaştı. Ekonomik krizin tarihsel derinleşme yaşamasına karşın “muhalefetin başarısı” yüzde 48’de kaldı, iktidar düşmedi, tencere iktidarı götürmedi.

Ekonomik koşullar genel seçim öncesine göre daha ağır. Ev kiralarına maaş yetmiyor, dış kaynak ihtiyacı arayışı dış politikaya etki etmeye başladı.

Yenilginin etkisinden çıkamayan muhalefet partileri kendi aralarında “savaş” sözcüğünü kullanarak birbirlerine gözdağı verme noktasına geldi. Bu ortam, özellikle büyük kentlerde aday sorunu yaşayan Cumhur İttifakı’nın nefes almasını sağlıyor. AKP sekiz aydır aday arıyor, anket yapıyor, isim çıkarmaya çalışıyor. Bir yandan da belediyenin muhalefette olduğu yerlerde devlet bürokrasisini sahaya sürmüş durumda.

Başka bir güç, iktidarın büyük medyası. Yoksul kitleleri adeta uyuşturuyor. Sanki kira, ulaşım, pahalılık sorunu bitmiş. Varsa yoksa, İYİ Parti ne dedi, CHP ne dedi...

Birileri uyarmalı, muhalif taban kavga değil, rahat nefes alabilmek istiyor.