Türkiye Büyük Millet Meclisi dün gizli bir oturum yaparak terör sorununu irdeledi.

Görüşmelerin “gizli celsede” yapılması isteği, hükümetten gelmişti. 30 yıldır ülkeyi kavuran terör belasının bugün geldiği aşamada Meclis’in gizli bir oturumunda tartışılmasının hikmetini, ne yalan söyleyeyim anlamakta güçlük çekiyorum.

Nitekim, MHP Grup Başkanvekili Oktay Vural da görüşmelerin gizli yapılmamasını istedi. AKP Sözcüsü Canikli ise görüşmelerin gizli yapılmasında ısrarlıydı. Daha ilk aşamadaki karşılıklı tartışmalar, görüşmeler gizli de olsa çok sert hatta kavgalı geçebileceğini gösteriyordu. CHP Grup Başkanvekili Muharrem İnce’nin önceki gün gizli toplantı isteminden vazgeçerek birleşimin açık sürdürülmesi yolundaki önerisi, grup yönetimindeki dağınıklığının bir göstergesi olmalıydı.

İktidar ve muhalefet partilerinin bu belanın tanımlanmasında birleşmelerinin bile mümkün olamayacağını, Meclis’te önceki günkü görüşmeleri televizyondan izleyenler de fark etmiştir.

AKP, CHP ve MHP gibi Meclis’in ezici çoğunluğunu oluşturan partilerin grupları, Güneydoğu’da odaklanan ama ülkenin en batı ucuna kadar yayılmış olan PKK’yi, haklı olarak bir terör örgütü olarak tanımlarken BDP sözcüleri Türkiye Cumhuriyeti’ni üniter bir devlet olmaktan çıkarmayı hedefleyen legal bir politik yapıdan söz etmektedirler.

Öcalan ve onun gibi düşünen BDP için, silahlı kalkışma, o yeni yapıyı gerçekleştirmeyi sağlamaya katkı yapmaya dönüktür. “Silahlar karşılıklı olarak bırakılır. Federal bir Türk-Kürt devleti oluşturulur, Ankara tek başkent olmaktan çıkarılırsa ve yetkileri güçlendirilmiş yerinden yönetimler oluşturulursa sorun önemli ölçülerde çözülmüş sayılabilir!”

Yüzde 50’lik bir çoğunluğu sağlamak amacı ile genel seçime herkese mavi boncuk vaat ederek giren AKP, sandıktan Güneydoğu’da da beklediği sonucu alarak iktidar olmuştur.

Ancak, üniter devlet ilkesinden ayrı bir yönetim şekli bekleyen bir bölüm Kürt yurttaşın, o beklentilerine olumlu yanıt vermenin mümkün olamayacağını, iktidar partisine oy vermiş bölge insanlarının önemli bir kesimine bile anlatmanın zorluğu ile karşı karşıya kalmıştır.

Sayın Başbakan’ın Diyarbakır ve çevre kentlerde yaptığı mitinglere katılımlar, o zorluğu gösteren fotoğraf kareleri ile belgelenmiş değil midir?

Meclis’in dünkü gizli birleşiminde görüşülenlerin, kent ve kasabaların kahvelerinde ya da lokallerde farklı anlatımlarla milletvekilleri tarafından seçmenlerine nakledilecektir.

Dahası, gizli birleşim yapılmasının istendiği önceki günkü görüşmelerde, terör sorunu kim bilir kaçıncı kez ele alınmış değil miydi?

O halde neden ve niçin dün milletin Meclis’i gizli oturum yaptı ve terörü önlemek için sayın milletvekillerimiz kaç arpa boyu yol gitti.

Hele böylesine hayati önemi olan bir toplantıda Başbakan’ın bulunma gereği bile duymayışı neyin nesiydi? Yoksa Sayın Erdoğan, terörü bir tehlike saymıyor muydu? Ya da bu doğrultuda ne söylemesi gerektiği konusunda karar sahibi değil miydi?