Pazartesi günkü Radikal, “Adalet’ten Özel Ayar” başlıklı kapak yazısında Adalet Bakanlığı’nın, “Halk Anayasası Taslağı” konulu bir kitapçık hazırlayan gençler için Özel Yetkili Ankara 11. Ceza Mahkemesi tarafından 2 yıl 6 ay hapis cezasına çarptırıldığını duyuruyordu!

Haberin devamında, aynı gence bir de “Türklüğü aşağılamak” suçundan dava açılması için yasa gereğince izin istenince bakanlığın “olmaz” dediği bildiriliyordu.

Ne zamandan beri Adalet Bakanlığı’ndan sağduyulu ses bekleyen bir kişi olarak haberi ilgi ile okudum. Bakan Ergin’in imzasını taşıyan ret yazısındaki “Düşünce özgürlüğü, sadece beğenilen fikirler için değil, rahatsız olanlar için de geçerlidir. Bu, demokrasinin olmazsa olmaz unsurları çokseslilik ve hoşgörünün gereğidir” gerekçesi nedeni ile Sayın Bakanı kutlamak istedim.

Ama aynı gün bir başka gazetemizde, BirGün’de o kutlamayı geçersiz kıldıracak başka bir habere yer verilmiş olması, Sadullah Ergin için yazacağım övgü yazısını yarıda bıraktırdı.

Ankara’da oturduğu mahallede duvarlara “Faşizme ölüm. Tek yol devrim” yazıları yazdığı için tutuklanan ve 6 aydır cezaevinde bulunan 19 yaşındaki Fırat Barık için savcılık 10 yılı aşkın ceza isteği ile dava açmıştı!

68 kuşağının ülkemize armağanı olan “tek yol devrim” ya da “faşizme ölüm” gibi duvar yazılarının 12 Mart ve 12 Eylül darbecilerini hedef aldığını söylemeye gerek var mıdır?

Ama, 19 yaşındaki bir gencin ne dün ne de bugün suç sayılması olanaksız olan bu görüşe inandığı için tutuklanmasını; hele cezalandırılma isteği ile yargılanmasını nasıl açıklayabileceğiz?

İnsanlarımıza, eğitim yolu ile çağımızda “birden çok yol” olduğunu dolayısıyla düşünen kişilerin tren ya da tramvay makinistleri gibi tek yol üstünde gitmeyeceğini anlatmıyorsak, kabahat Fırat Barık’ların mı omuzlarına yüklenecektir?

Öyle anlaşılıyor ki, hâkim ve savcılarımızın azımsanmayacak bir bölümünün öncelikle yaşadığımız çağın baş döndürücü bir devinim ile almakta olduğu yol hakkında yeterli donanımları bulunmamaktadır.

19 yaşındaki Fırat’a “Sen tek yol diyorsun çocuğum. Bu söylediğinin çoğulculukla taban tabana zıt olduğunu bilmiyor musun?” demeyi ihmal etmiş bir devletin, “AB’nin kapıları bana niçin kapalı?” diye sızlanmaya hakkı yoktur.