Partiler arasındaki yüzdelik hesaplardan; adaylar belli olup, seçmen huzuruna çıkıldığında “yüzde 50 artı 1” aşamasına geçildi. Zira seçmen, hele de genç seçmen, hiçbir partinin kadrolu marabası değil. Geleneksel oy verme davranışları değişiyor. Kime, niçin oy vereceği kadar kime, niçin oy vermeyeceğini de sorgulayan Z kuşağı, ebeveynlerine de yol gösteriyor.

AKP-MHP Cumhur İttifakı ana arterine yan yollardan bağlanan BBP, YRP ve HÜDA PAR’ın seçmen üzerindeki etkisi bilinmiyor.

Asıl önemli sorun, CHP’nin öz ısısının kaç derece olduğu? Daha önce enerji vererek var ettiği İYİ Parti’deki cereyanın boyutu, altılı masanın ve HDP’nin sürece etkisi de merak konusu. Kemal Kılıçdaroğlu’nun Halil İbrahim sofrasına oturmayan Muharrem İnce’nin Memleket Partisi ne yapacak, göreceğiz.

Sosyalist solda, aykırı çıkışlarıyla halktan aferin, gençlerden sempati alan TİP; şölen, şöhret sarmalında dolaşsa da başka bir saçak altında olmanın dezavantajını nesnel olarak görebiliyor ve hiç olmazsa kendi amblemiyle seçime girerek geleceğe kement atıyor. Savlarını seçilme kaygısıyla heba etmeyen TKP ise nicelik değil nitelik arıyor.

Siyaset yoluyla toplumu yarmak, kutuplaştırmak, ötekileştirmek yerine “berikileştirmek” için, böylesine tarihsel bir dönemeçte tedavi reçeteleri olmalı!

Siyasal körlüğü gidermenin, politik intiharı önlemenin çaresi Anadolu hümanizmasının gönül merhemi ve merhametinde aranmalı. Kanı kaynamak, içine sinmek, bağrına basmak deyimleri bu gönül merheminin özünde var. “Yiğit yiğidi gözünden tanır...” Fotoğrafa, yüze ve göze bakacak yurttaş.