Beyler, siz de hepimiz kadar biliyorsunuz ki demokratik yönetimde yurttaşın onaylamadığı siyasal icraatı sokağa çıkıp tek başına ya da grup halinde protesto etme hakkı anayasal bir haktır ve bu hak demokratik yönetimin seçimden bile daha önemli koşuludur. Niçin mi? “Seçim”, sonuçta çoğunluğun eğilimini belirler ama “barışçıl gösteri hakkı”, tek bir bireyin dahi sesini yükseltebilmesini anayasal güvenceye bağlar; bir koşulla, gösteri barışçıl olmalıdır! Son günlerin protestolarında göstericiler şiddete başvurdu mu, beyler? Hayır. Öyleyse niye insanlar tutuklu? “Kanunsuz gösteri” diye bir terim kullanılıyor. Anayasanın yurttaşa tanıdığı hak nasıl “kanunsuz” olabilir, beyler?

Beyler, siz de bu gezegende yaşayan ve okuryazar olan herkes gibi “masumiyet karinesi” deyimini duydunuz: Kişi suçu kanıtlanana kadar yasa önünde suçsuzdur! Son günlerde siyasal nedenlerle tutuklananlar arasında suçu mahkemece sabit olan var mı, beyler? İddianame bile ortada yokken, üstelik ciddi sağlık sorunları olan kişiler niçin cezaevinde, niçin hastanede değiller, neden tedavi edilmiyorlar? Bu soruların siyasal bir yanı yok, bunlar insani meseleler. İçerideki hastalardan biri ya da bir kaçı yaşamını yitirirse aynada yüzünüze nasıl bakacaksınız? Daha da önemlisi, evlatlarınızın yüzüne nasıl bakacaksınız?

Gösterilere katılanlara bilmem dikkat ettiniz mi? Genç insanlar bunlar; 1980’den ve pek çoğu 2002’den sonra doğmuşlar. Toplumlarda devrim rüzgârlarının esmediği, tam tersine neoliberal politikaların tüketim olgusunu özgürlük mertebesine yükselttiği bir tarihsel dönemin apolitik çocukları... Neden sokaktalar?

GELECEĞİMİZİ YİYORLAR

Öfkeye kapılmadan keşke düşünseniz. Keşke evinize posta getiren ya da çılgın motosikletleriyle kent sokaklarını yarış pistine çeviren kurye gençlerle bir konuşsanız. Dörtte üçünün üniversite mezunu olduğunu görürsünüz ve içiniz yanar. Doktoralı satış görevlisi mi istersiniz, yüksek lisanslı garson mu? Kentlerin daha şansız mahallelerinde, fiziksel gücü inşaat işçiliğine uygun olmayan işsiz kaç genç, dar gelirli ana babanın eline hâlâ bakmayı onuruna yediremediği için intihar ediyor, biliyor musunuz? Ya da yazılı sınavdan yüksek puan alıp ne hikmetse mülakatta üst üste başarısız olup göreve atanamayan, canında bezmiş kaç genç canına kıydı?

Bir mitolojik hikâye vardır: Kronos ya da Satürn derler bir mutlak muktedir çocuklarını yer! Sevgili ülkemi asla bu masal kişisine benzetmek istemem ama yazık ki çocuklarını değilse de onların istikbalini yiyor ülkem. Gerek tarım, gerek sanayide, gerek entelektüel üretimde koşullar layıkıyla düzenlenemediği için iş bir yanda erbabını bekliyor, işsiz öbür yanda umutsuz! Hayatlarını yaşayamadıkları için göç ediyor evlatlarımız. Vatanımız geleceğini yitiriyor! Çok sevilen bir belediye başkanının ve ekibinin kamu vicdanını tatmin edemeyen nedenlerle tutuklanmasıyla sınırlı bir yara değil, gençlerdeki! Bunu fark edin artık ve lütfen gençleri bırakın!

ERENDİZ ATASÜ

YAZAR