Yabanılken, gereksinimlerini karşılamada tabiat koşullarıyla cebelleşirken, toplumsallığa ve yerleşik yaşama evrildikçe gereksinim çeşitliliği ve mücadele alanı insan-insana çatışmasına dönüşüyor. Başlangıçta bu savaşımda bilek gücü hâkimse de zamanla bilgi, metot ve teknik devreye giriyor. Delikli demir (tüfek) icat olunca bozulan mertlik değil, zorbalık aslında. Bilekten bilgiye yönelimi sosyal çeşitlenmeyi tetikliyor.

Yönetimi elinde tutan kral, hakan, sultan, güçlü bir aile/boy mensubu olarak, emsalleriyle çekişerek iradeyi korumak için daha küçük ölçekli güç veya yetenek sahibi kimselerle yönetim hiyerarşisini muhkemler. Zamanla hanedanın dışındaki bu birinci halka ve onun da dışındaki ticaret ve zanaat erbabı ikinci halka mensupları diğer insanlardan yaşantı, zenginlik ve dolayısıyla eğitim bakımından farklılaşır. Artık “aristokrat/seçkin” kertesine tırmanan bu iki halka, kendi dışında kalan büyük insan topluluklarını da avam sayacaktır.

GÜNÜMÜZÜN HANEDANLARI

Avam ile halk terimleri karıştırılmamalı. Avam (alt tabaka), itiraz bilinci gelişmemiş insan yığını; halk ise eğitim, yaşantı, kültür birikimiyle ortak beklentileri oluşmuş mensubiyet ilişkisi gelişmiş dirençli toplumdur. Avam, ilahi ve beşeri külte uyumlu üst zümrelerle dikey ilişkide “ast”; emsalleriyle yatay ilişkide “aynı” konumda stabil güruh, güdülen kütledir.

Halk, yaşam koşullarını mücadelelerle kendi lehine değiştirebileceği bilinciyle; içinden sözcü (fikir erbabı), öncü (mücadele önderi), metot (direniş tasarımı) geliştiren, örgütlenebilen, bilinçli ve dirençli kitledir.

İradenin, “insan-insana” geriliminden “sınıf” aşamasına geçişini ilk gören Marx’ı selamlayarak yeni dünya düzeni hanedanlarının siyasal acentalarının tezgâhındaki imitasyon demokrasi aksesuvarını net olarak ifşa edelim.

Egemenler için avam kadar rahat olmasa bile halkı yola getirmenin de çareleri vardır ve bunlar halkın avamdan arınmasına sebep olan direnç noktalarıdır. O halde egemen direnç noktalarını ikna veya satın alma metotlarıyla kendi lehine işleterek doğrudan güdemediği halkı dolaylı yoldan güdümleyebilir.

Egemen güç ve avaneleri (tüccar, bürokrat, softa, mal-fikir-sanat bezirgânı vs.) müreffeh konumlarını pekiştirmek ve yükseltmek için kendileriyle halk arasına güçlü kalkanlar üretmekle görevlidir. Bu doğrultuda; popüler kültür, teoloji, metafizik, etnisite marazları halkı bir adım geri attırıp avama indirgerken “özgür birey / bireysel özgürlük” gibi hormonlu argümanlarla köreltilen bilinçlere sanal yükseliş hazzı zerk edilmekte.

Emsallerini geçme, yenme döngüsü, rekabetçi özgürlük olarak kafalara çakılınca sınıf dayanışması, emek kardeşliği gibi mücadele ve direniş cepheleri çoktan buharlaşmakta. İşbu oyunda bir oyun hiçbir önemi yok!