Adıyaman’dayız... İnce bir toz bulutunun içinden şehre giriyoruz. Adeta kalın bir tül perdeyle örtülü gibi şehrin üzeri... Açık bir alanda cep telefonunuzu çıkarıp arayan, mesaj atan var mı diye baktığınız zaman diliminde telefonun yüzeyini toz kaplıyor. Kentin ana hattı valilikle belediye binası arasındaki bölgede en sağlam kalan bina bile oturtulamaz halde. Valilik önü, benzetmede kusur olmaz, başı kesik tavuk gibi dolaşan insanlarla dolu. İçi ıssız. Vatandaşın çoğu öndeki konteynerde kabul ediliyor. İçeri çok az kişi giriyor. Girişteki masada bir yazı: “Kayıp şahıs müracaat masası” İnsan ürperiyor... Kayıp eşya gibi!

Valiliğin önündeki konteynerin üzerinde şu yazılı:

“Vatandaş irtibat noktası”

Kimler niçin başvuruyor sorusuna yanıt arayalım diye yönelirlerken 60 yaşlarda, bembeyaz saçlarıyla dikkat çeken bir Adıyamanlı yolumu kesti. Kolumdan tuttu, “Duuur” diye bağırdı. Adının üstüne basa basa, “Ben Ahmet Duran” dedi, devam etti:

“Ankara’daki sağırlara söyle. İlk 3 gün Adıyaman’da Ankara yoktu, devlet yoktu. Kızım, oğlum, gelinim, damadım, torunlarım enkazın altındaydı. Enkazdan iki gün boyunca ses geldi. Birinci gün sesler nerdeyse koro gibiydi. Öylesine sesler, beton yığınının altından... İkinci gün sesler azaldı, azaldı... Sonra kesildi. Bittikten sonra Ankara geldi. Söyle o sağırlara, o 3 günü unutmayacağım.”

Ara vermeden, acelesi varmış gibi konuşuyordu. Derin bir nefes aldı, “Siyasi kimliğimi merak ediyorsan Ülkücü kökenliyim” dedikten sonra devamını şöyle getirdi:

“İyi sınav veremediler. Hadi diyelim çocuklarımın bu dünyada nefesi bitmişti... (Ağlayarak) Torunlarım hayatta kalsaydı...”

Hani Adıyaman’a “acı yaman” diyorlar ya... Bu acı anlatılamaz. Herkesin kaybı var. Ve her kaybın birbirinden acı öyküsü var. Bir yurttaş durumu şöyle tarif etti: “Şu gördüğün hayatta kalan insanların hepsi cep telefonundan en az 50 kişiyi sildi!” Bu tür anlatımlar hemen gerçek ölü sayısını gündeme getiriyor. Sadece Adıyaman için yapılan tahmin 30 binin üzerinde.

Muhtarlara İçişleri Bakanlığı sıkı bir uyarı göndermiş:

“Kesinlikle medyaya konuşmak yok. Bilgi vermek yasak.”

Bize bu uyarıyı anımsatan muhtar şu bilgiyi verdi:

“Mahallemde 40 kadar ölüm var. Daha listeleyip valiliğe bildiremedim. Listesi tam yapıp bildireceğim.” 

Dün Adıyaman’a geldiğimiz saatlerde sokaklar güvenlik görevlisi kaynıyordu. Erdoğan geleceği için yoğun önlem almışlar. Erdoğan, Altınşehir semtinde inşası devam eden konteyner konutların açılışını yapacaktı. Gelişinden hemen önce uğradık. İlgi yoktu. Kentin genelinde Erdoğan’ın gelişinin umursanmadığını hissettik. CHP Adıyaman İl Başkanı Burak Binzet, dostlarımız İskender ve Sezgin’le İstanbul, Ankara, İzmir, Mersin, Aydın, İzmit belediyelerinin konteyner semtlerinden hizmet alanlarına kadar Adıyaman’a yardımlarını gözlemledik. Çok iyi niyetli, yürekten bir çaba... Ancak uygar bir yaşam için aklın ve bilimin ışığını rehber edinmiş bir genel iktidar şart.