Mikronezya ile Yutania arasında beklenen savaş, Ezya takımadalarının en büyüğü Makronezya ile ikinci büyüğü Germania arasında boy ölçüşmeye dönüşmüştü.

Anlaşılan o ki barış görüşmeleri sonuç vermezse Makron ordusuyla German ordusu da karşı karşıya gelecekti.

Ayıboğan Valdemir Potin, tehlikenin farkındaydı. German rakibi Yuhanna Herkel’i tavize zorlamak için devasa Makron ordusunu alarma geçirmiş, gösterişli bir tatbikat yaptırıyordu.

Ciddi görünmek için de en yakın iki müttefikini manevraları izlemeye davet etmişti. Mikronezya müstebiti Muktedir Makropiç ile Bitania müstebiti Mukteber Sisikovski’yi manevra alanına kurulan sahra çadırında ağırlıyordu.

Gece yemeğe oturmuşlardı ki çadıra sivri sinek hücumu başladı. Muktedir ve Mukteber, elleriyle oralarına buralarına şaplak atarken sivrisineklerin Valdemir Potin’e yaklaşmadığını fark ettiler.

“Yüce başkan, nasıl oluyor da...” diye sorunca, Potin gizemli bir sırıtmayla, “Mesleki dayanışma” dedi.

İki müstebit, hiçbir şey anlamamıştı.

Potin, açıkladı: “Ben niye yaşlanmıyorum, hiç düşündünüz mü? Her akşam birkaç bardak çocuk kanı içiyorum. Sivrisinekler de meslektaşlarını ısırmıyor. Siz de deneyin.”

Makropiç ve Sisikovski sivrisinekleri unutmuş, yaşlanmayı önleyen çocuk kanına takılmışlardı. Hemen denemek istediler. Masaya sürahiyle geldi.

Üç müstebit bir süre sonra kafayı bulmuş, incelen sesleriyle birbirlerine çocukça şakalar yapıyorlardı.

Muktedir Makropiç, bir ara “Çiş geldiii!” diye bağırıp sallana sallana ayağa kalktı, çadırdan çıkıp karanlığa karıştı.

Dönüşte ağzı burnu kan içindeydi.

Meslektaşları imrenmişti. “Biz de isteriz, taze kanı nerede buldun, bize de söyle!” diye tutturdular.

Kan revan içindeki Ulu Çoban, karanlığı işaret edip “İlerideki şu ağacı görüyor musunuz?” dedi.

“Görüyoruuuz” diye şakıdı yoldaşları.

Makropiç’in patlak ağzı pişmanlıkla büzüldü.

“İşte ben görmedim!”