Mikronezya müstebiti Muktedir Makropiç için Makronezya müstebiti Valdemir Potin’in en sadık müttefiki olmanın bir bedeli vardı.

Ulu Çoban ama ayı boğacak güçte olmayan Makropiç, Ayıboğan Potin ne derse yapmak zorundaydı.

Oysa velinimetinin son isteği, doğrusu çok canını sıkmıştı.

Nasıl olmuşsa olmuş, Valdemir Potin sadık bendesi Muktedir Makropiç’in herkesten sakladığı bir yoz yoldaşlık yönderi, Ulu Bilge namlı bir akıl hocası olduğunu haber almıştı. İstihbarat raporuna göre şahıs, inzivaya çekilmiş Müptezel Münzevir diye biriydi.

Potin, en sıkı müttefiki Makropiç’e kendisinden başkasının akıl öğretmesine elbette izin veremezdi. Kırmızı telefonu açıp ona Müptezel Münzevir’in derhal ve sessiz sedasız ortadan kaldırmasını emretti.

Ulu Çoban, çaresizdi. İstemeye istemeye de olsa cellat başını çağırıp Keltepe Tapınağı’nda inzivaya çekilen Müptezel Münzevir’in “acısız ve kansız” yöntemle öldürülmesi emrini verdi. İş bitince derhal haberdar edilecekti.

Aradan 24 saat geçmişti ki cellat başı süklüm püklüm, huzura çıktı, tekmil verdi:

“Hedef etkisiz hale getirildi; yüce, haşmetli, Ulu Çobanım!”

Muktedir Makropiç, hüzünle sordu: “Acı çekti mi?”

Cellat başı, boynunu büktü: “Kolay olmadı, diyebilirim.”

“Nasıl yani?” diye gürledi Makropiç.

“Tapınağın çatısından attık.”

“Eee?”

“Timsahlı göle düşecekti, yüzen bir kütüğe denk gelip kıyıdaki bir beton direğe sıçradı.”

“Eee?”

“Direğe toslayınca havalanıp tekrar göle düştü. Ama bir timsahın sırtına denk geldi.”

“Eyvahlar olsun! Timsaha mı parçalattınız Ulu Bilge’mi?”

“Hayır, hayır, Haşmetlim. Timsah korkudan sıçrayınca Ulu Bilge de fırlayıp yine bir direğe tosladı.”

“Orada mı öldü zavallıcık?”

“Yok, yok, Ulu Çobanım. Müptezel Münzevir efendimiz direkten zıplayıp tekrar göle, bir timsahın daha sırtına düşüp havalandı.”

“Peki sonra?”

“Sonra baktık ki yere inmiyor, biz de havada vurduk zatını. Sonunda gölün sularına gömüldü ama öldüğünden emin değiliz.”