Dünyanın en zor spor dallarından olan artistik cimnastik, cesaret, güç, hırs, akıl, zaman ve daha çok şeyler ister. 5-6 yaşlarında vücut yapısına, dikkatine, algılama gücüne ve en önemlisi cesaretine bakarlar. “Şu sandalyeye çık atla bakalım” derler sonra sandalyeyi ters çevirir “Sırtınızı dayadığınız arkalığın üzerinden atla” derler, sonra da “Gözlerini bağlar öyle atla” derler. Cesaretini, hırsını ölçerler. Şaka bir yana karıncaları sistematik testlerle seçerler, bu yaşlarda haftada önce 3 gün, geliştikçe 5 güne çıkan oyun merkezli antrenmanlara alırlar. İşin en zor safhası bu dönemlerdir. Minikler koca salonlarda oynamak, antrenörler organizmaları disipline etmek ister. Usta ve pedagog olabilen hocalar bu iki isteğin sentezini yapar, oyun oynatarak eğitirler, yaklaşık iki veya üç yıl içinde minik karıncalar evrim geçirirler. Ve nihayet kıvama gelir, atom karıncalara dönüşürler. 

Teknolojinin ve bilimsel yöntemlerin inanılmaz olanaklarıyla atom karıncalar, zamanla adeta birer mekanik bebeklere dönüşür. Kürsüye çıkana kadar müthiş bir çalışma temposu başlar. Bakar kör olurlar, görmezler, duymazlar, yüzleri gülmez. Öylesine konsantre bakışları vardır ki adeta “Bunlar da bizim gibi insan mı?” dersiniz. 10-12 yıl süren çok zorlu bir antrenman sonunda olimpik düzeye gelebilirler. Bu inanılmaz yükü antrenörü, kondisyoneri, psikoloğu, masörü yıllarca gide gele artık tribün antrenörü olan anası, babası, herkes çeker. Ancak kürsüye çıktıkları zaman yüzleri güler, acılar unutulur, bakışlar tribünlere çevrilir, uzaklara, geçmişe, yaşamının ve yaşadıklarının film şeridine odaklanır. İçinde gizemli bir memnuniyet.

Madalyalı cimnastikcimiz İbrahim Çolak, her şeyi özetlemiş. 60 saniyelik bir sunumun arkasında 19 yıl var. Mutlu sonla noktaladığımız, masal gibi gelen bu uzun ve zor serüvenin perde arkasında ekonomik bir maliyet var, gelecek kaygısı var, beklentiler var, yaşamın en önemli en az bir 15 yılı var. Devlet kazananı ödüllendiriyor, mali destek veriyor. Ancak acılar da var. Madalya bir tane, ulaşamamak, kaybetmek hüznün zirvesidir. Bunca yılını verip de kazanamayan ne olacak? Kayıplarını kim nasıl karşılayacak? Onca emek, harcanan yıllar, tükenen umutlar ve şimdi ne olacak? İşte tam bu noktada hani derler ya, “Nerede bu devlet?”... Çözüm bir sonraki yazımızda...