PENCERE

Hoca’nın Komşusuna Öğüdü...

Aralof, 1921-1923 yıllarında Rusya’nın Ankara’daki elçisidir. Az buz adam değil. Birinci Dünya Savaşı’nda Alman Cephesi’nde çarpışıyor, devrimde Savunma Bakanlığı Harekât Şubesi Başkanı oluyor, Litvanya’da elçiyken Lenin’in isteğiyle Türkiye’ye atanıyor. İvaneviç Aralof’un anıları bu yazıyı yazdığım sırada elimin altında değil; ama Mustafa Kemal ile ünlü konuşması aklımda...

Aralof diyor ki:

- Sosyalizm yapınız!..

Mustafa Kemal:

- Ülkemizde Rusya’dakinden çok başka koşullar geçerlidir; bu, gerçekçi olmaz!..

Aralof:

- Köylülerle yapın!..

O günden bu yana köprülerin altından çok su aktı; köylülerle yapılacak sosyalizmin ne olduğu görüldü; Atatürk’ün ne kadar haklı olduğu ortaya çıktı.

Ama biz akıllandık mı?..

Hayır!..

*

Avrupa’da solun yükseliş süreci yaşanıyor; biz de kendimize örnek arıyoruz.

- Blair mi?..

- Jospin mi?..

Dönek solcular Blair şamatası yapıyorlar, aklı başında olanlar Jospin’e sıcak bakıyorlar. Mustafa Kemal canlanıp karşımıza çıksa, bizi hemen uyarırdı:

- Çocuklar, Blair İngiltere’de, Jospin Fransa’da, siz Türkiye’de yaşıyorsunuz.

*

Diyelim ki Blair ya da Jospin’i Türkiye’ye getirdik. Anadolu’ya bir göz attılar mı, ikisinin de Allah’ı şaşar...

Yoksulluk-varsıllık uçurumu, kara para aklama tezgâhları, kamu maliyesinin akıl almaz açıkları, yüzde 80’e ulaşan enflasyonun yapısallaşması, Anadolu’nun doğusu ile batısı arasındaki bölgesel uçurum, mafyalaşmış iş dünyası, faizcilik ve rantiyeciliğin ekonominin yüzde 70’ini sarması, ‘faaliyet dışı gelirler’ ile kâr eden koca holdinglerin şaşılası durumu, kayıt dışı ekonomi, halkın güvensizliği, demokrasiden yoksunluk, şeriatçılık tehdidi, komşularının düşmanlık kuşatması altındaki bir ülke, varsıldan vergi toplayacağına zenginden yüksek faizle borç alarak kamu görevlerini yürütmeye çalışan bir devlet...

Lionel Jospin’in tüyleri diken diken olur...

Tony Blair’in aklı başından gider...

İkisi de keçileri kaçırırlar, ellerindeki programları yırtarlar...

Hemen çalışmaya başlarlar.

Solculuk gerçekçiliktir.

*

Nasrettin Hoca’ya komşusu sormuş:

- Gözüm ağrıyor, ne yapayım...

Hoca:

- Vallahi bilmem, demiş, benim dişim ağrıyordu, çektirdim, rahatladım.

(5 Haziran 1997 tarihli yazısı)