Fatma Girik, yıldız sanatçılarımızdandı, kahramanları canlandıran bir kahramandı…

Geçen hafta, son yolculuğuna sevgi seliyle uğurlandı.

Sinema eleştirmeni Atillâ Dorsay, Yeşilçam’dan 100 Portre kitabında onu anlatmaya şöyle başlar: “Klasik dönem Yeşilçam’ının ünlü dört divasından biri; sinemaya giriş sırasıyla Fatma Girik, Türkan Şoray, Filiz Akın, Hülya Koçyiğit. En az diğerleri kadar çalışkan, üretken, sinemaya tutkuyla bağlı, sanki oyuncu olarak doğmuş, o kendine özgü sanatçılardan.” (Horizon International Yayınları, 2015, s.100).

Fatma Girik, sinema sanatçılığı dışında, senaryo da yazdı, siyaset de televizyon gazeteciliği de yaptı. Hepsinde de başarılı oldu.

İşte tam bir hafta önce bugün o, büyük üzüntüyle ama coşkun bir sevgi seliyle önce başkanlığını yaptığı Şişli Belediyesi önünden, sonra CRR’deki anma etkinliğinden ve daha sonra da Teşvikiye Camisi’ndeki cenaze töreninin ardından Bodrum’a, son yolculuğuna uğurlandı. Ertesi gün Torbalı Mezarlığı’nda yatan 56 yıllık hayat arkadaşı Memduh Ün’e kavuştu.

Onca soğuğa, kara, tipiye karşın bu etkinliklere, cenaze törenine katılanların yoğunluğu ve sinema dünyasından siyaset dünyasına kadar renkliliği, onun ne denli sevildiğinin ne denli toplumla iç içe yaşadığının göstergesi oldu.

Bu törenlere katılan katılmayan herkesin Fatma Girik’le ilgili bir anısı var. Benim de...

KANAL D’DE TANIŞTIM

Şişli Belediye Başkanlığı sırasındaydı. Fatma Girik her alanda halka dokunmak, hizmet etmek istiyor, gecesini gündüzüne katıyordu. Özellikle okullara, eğitime önem veriyordu. Belediye Başkanlığı olarak Şişli’deki ilk, orta, lise öğrencilerinin yarışacağı “Yaşadığım Kent” konulu bir yazı yarışması açılmıştı. Kazanan öğrencilere çeşitli para ve kitap ödülleri verilecekti. Beni de Seçiciler Kurulu üyesi olmam için çağırttı, sevinçle gittim.

Kendisinin de yer aldığı ilk toplantıda anımsadığım kadarıyla Müjdat Gezen, Gülsüm Cengiz ile şimdi aramızda olmayan Kemal Sunal, Bülent Oran, Aykut Oray vardı.

O günlerde Müjdat Gezen, yine oyunculuğu, mizah yazarlığı dışında, çocuk kitaplarıyla da ünlüydü. Gülsüm Cengiz’in çocuk kitapları vardı. Onu Belediye Başkan Yardımcısı, yazar Uğur Kökden önermişti.

YAŞADIĞIM KENT

Bense Fatma Girik’le güzel bir rastlantı sonucu Kanal D Televizyonu’nda tanışmıştım. Çünkü Doğan Medya Center’da Milliyet gazetesi, Milliyet Yayınları da vardı. Ben de Milliyet Yayınları’nda yazıişleri müdürüydüm. O, “Söz Fato’da” programı için televizyona gelip gidiyordu. Bir gün program müdürü arkadaşıma yeni çıkan bir dizi çocuk kitabımı vermek için bir üst kattaki odasına gittiğimde, Fatma Girik de vardı. Sohbet ediyorlardı. Çok sevindim. Ona da hemen bu “Bizim Ünlüler” dizi kitabımı imzaladım. Kitaplar büyük boy renkli kuşekâğıda basılı kitaplardı. Ama az sayfalıydı. Birini aldı eline, “Hani kitap, nerde, kapakları var ama içi yok!..” dedi, gülerek. Gerçekten de öyle görünüyorlardı. Oysa 10 kitabın ağırlığı neredeyse üç kiloya yakındı. Katıla katıla güldük. Böyle tanışmıştık. Sayfaları tek tek görünce, beğendi…

Öğrenciler arası bu yazı yarışmasını kim kazandı, anımsamıyorum. Ama o yıllarda hazırlamakta olduğum “Deyimlerimizin Dili” adlı kitabıma “Yaşadığım Kent” başlıklı yazı yazmama neden olduğu için aslında yarışmayı kendimin de kazandığını düşünüyorum. Yazımda Şişli’yi, Atatürk Müzesi’ni, kentin çok canlı yapısını anlattım. Sinema sanatçısı Fatma Girik’inse, çok başarılı bir belediye başkanı olduğunu, çocukları çok sevdiğini yazdım. Ancak yayınevi editörünün beklentisi farklıydı. MEB’den kitap için “Öğrencilere Tavsiye” kararı almak istiyor, bu anlatım Bakanlığın hoşuna gitmez, diyordu. Bu yüzden Fatma Girik’in adı yazıdan çıkarıldı.

Kısacası kahramanlara hayat veren, kendi de bir kahraman olan Fatma Girik’le tanıştığımız o günü, bir yazımı da ona borçlu olduğumu, hiç unutmuyorum.

Ekrem İmamoğlu’nun İBB olarak Fatma Girik için bir “armağan kitap” hazırlanacağı müjdesine çok sevindim. Keşke bunu Fatma Girik de görebilseydi…

Hep sevgi, saygı, özlemle anacağım.