Bir insanı okumak.

Bir insanı tanımak.

Bir insanı görmek.

Bir insanı dinlemek.

Bunlar olabilir. Olağandır.

Ama. Bir insanı yaşamak.

İşte bu olağanüstüdür.

Yaşamıyla, yazdıklarıyla, kişiliğiyle, duygularıyla, hayalleriyle ‘bir insanı yaşamak’.

İşte bu çok güzeldir.

Server Tanilli, yaşanması çok güzel bir insandı.

Hep ileriye bakan.

Hep yapacak bir iş bulan.

Hep canlı, hep diri, hep duyarlı.

Kendini insanlığa koşulsuz adayan bir insan.

Onu yaşadık. Onunla yaşadık. Onunla yaşamı paylaştık.

Büyük mutluluktur.

***

Uygarlık tarihini yazdı.

Barbarlık tarihinde yaşadı.

***

Tekerlekli sandalyesiyle canlı bir Türkiye tarihi gibi dolaştı.

O tarihin tanığı, sanığı, yazanı, kurbanı oldu.

Türkiye tarihini kendi yaşamıyla yeniden yazdı.

Yeni kitaplarını dünya kültürüne kattı.

İmza günlerine katıldı.

Konferanslar verdi.

Hiçbir şeyden yüksünmedi.

‘Ben yapacağımı yaptım’ demedi.

‘Artık görev başkalarının’ demedi.

Son nefesine kadar kendini adadığı insanlık misyonuna örnek oldu.

Yaşamı en büyük yapıtı olmuştur.

***

Melisa Gürpınar, bütün güçlüklerini alıp gelmişti son tören yerine.

“Çıkamıyorum” dedi, “rahatsızlıklarım var. Ama kendime dedim ki ‘Hadi Melisa, oraya git. Server Tanilli giderdi, sen de gitmelisin’”.

Ve işte gelmişti. Gerçekten zorlanıyordu. Ama gelmişti.

O insanlar böyle insanlardır.

Çok kalabalıktı son tören yeri.

Tanıyanlar, okuyanlar, bilenler, duyanlar.

Herkes birbirini tanıyor gibiydi.

Aslında birbirlerini tanıyorlardı.

‘Uygarlık Tarihi’nin içinden geliyorlardı.

Aydınlanmanın insanlarıydı onlar.

***

Yeni bir tarih yazılacaktır Türkiye’de.

Server Tanilli’lerin tarihi.

İlhan Selçuk’ların tarihi.

Turhan Selçuk’ların tarihi.

Uğur Mumcu’ların tarihi.

Atatürk Cumhuriyeti’nin tarihi.

Yeniden yazılacaktır.

İnsan iradesinin tarihi olacaktır bu. Yeniden.

Toplum iradesinin tarihi olacaktır bu. Yeniden.

Kimse bugünkü hayhuya bakıp aldanmasın.

Aydınlanmanın ışığı hiçbir zaman sönmeyecektir.

Türkiye, kendi tarihini yeniden yazacaktır.

***

Güneş doğduğu zaman, ampul söner…