Sen hesap sormazsan aziz kardeşim,

O hesabı sana ödetirler.

Sormadığın ne çok hesabı ödüyorsun, farkında mısın?

Hani, “Çalıyor ama çalışıyorlar” dediklerin var ya “Yollar yaptılar, köprüler yaptılar” diye bakınıyorsun.

Yürümediğin yolları, geçmediğin köprüleri sana ödetiyorlar. 

Emeğinle ödüyorsun onları, vergilerinle ödüyorsun.

“218 milyar dolar nerede” dediler, sen oralı olmadın.

“Deprem vergileri ne oldu” diye sordular, sen üzerine alınmadın.

Ödediğin deprem vergileri harcanıp gitmişti bile, haberin olmadı.

Sonra deprem felaketi başına çöktü, sen “Devlet nerede?” diye çığrıştın, feryat ettin, kimseler yoktu?

Depremden sonraki bir gün, iki gün, üç gün oldu. Orada burada koşuşanlar oldu ama her yer öyle yıkılmıştı ki sen gene yalnız kalmıştın.

“Devlet nerede?” diye çağırdıkların var ya, onları da sen seçmiştin aziz kardeşim.

Hani “İyidirler, çalışırlar, din iman bilirler, çalma çırpma işine girmezler” diye seçtiklerin var ya, işte “Devlet” onlardı.

Bütün memleket seferber olmuştu.

Ülkenin her yanından yardım yağıyordu.

İnsanlar gönüllü olmuş koşuyordu. Battaniye, palto, giyecek, her çeşit gereksinmeyi karşılayacak koliler yollardaydı.

Ama devlet, işte o seçtiklerinin kurduğu “parti devleti”, bu gelenlere “Durun bakalım” dedi. “Ne yapılacaksa ben yaparım.” “Kimse benim iznim olmadan bir şey yapamaz.”

Yardım kolilerinin üzerine parti etiketleri koydular, yapılan işleri kendileri yapmış gibi gösterdiler.

Gönüllülerin emeklerini de çaldılar, aziz kardeşim.

Doğrudur, şu anda hiç bir şeye bakacak durumda değilsin. 

Sen enkazdan çıktın ama çocukların hâlâ enkaz altında. Eşin çıkmış, hangi hastanede, bilmiyorsun.

Senin çağırıp da bulamadığın devletin büyükleri sonra gelip sana “Kader” dediler, “Alınyazın böyle yazılmış”, “Ama üzülme, biz her aileye 10 bin lira vereceğiz, evlerinizi de hemen yapacağız”.

Sen öyle dinledin, olan bitenin hesabını sormak aklına gelmedi. 

Oysa, yıkılan bütün binaların enkazında sorumluların suçları yatıyordu.

Müteahhitler.

Projeleri yapanlar, yapım mühendisleri.

İnşaatı, malzemeleri denetleyenler.

İmar ruhsatı verenler.

Kamu yetkilileri.

Hepsi, ama hepsi sorumluydu.

Bu arada, “imar affı”, “imar barışı” adı altında kontrol dışı yapılan yapılara tapu veren yetkili politikacılar.

Bunlar elbette sorumluydu.

Yalnız o bölgede 300 bin denetim dışı yapıya “imar affı” ile ruhsat verilmişti.

Bunların hesabını sormamıştın aziz kardeşim.

Şimdi o hesabı sana ödetiyorlardı.

Yazık. Sana da yazık. Ülkeye de yazık.

BURALARA NASIL MI GELDİK?

Hatırlar mısın aziz kardeşim, akrabaların dere yatağına ev yapmıştı da sevinmiştin, “Onların da başlarını sokacağı evleri oldu” diye. 

“Ama bu dere yatağı tekin değil” diyenlere kızmıştın, “Herkes yapıyor ya, hem belediye ruhsat vermiş daha ne?” demiştin.

Sonra seller alıp götürmüştü o evleri de akrabaların canlarını zor kurtarmışlardı. Büyüklerimiz “Takdiri ilahi” demişti.

Hesap sormak mı? Neyin hesabını soracaktın ki?

Devletinin büyükleri, bütün bunlara “Kader” diyordu, “Bu işin fıtratında var” diyordu, “Bu dünyada inanmışların imtihanı” diyordu. Sabredecektin. İtaat edecektin. Devlet büyüklerinden inayet bekleyecektin. 

Asla ama asla isyankâr olmayacaktın.

Hesap sormak mı? Sana mı kalmıştı? Sen kimdin ki?

Sen hesap sormakla değil, hesap ödemekle mükelleftin.

İşte, bütün bunların hesabını böyle ödüyorsun aziz kardeşim.

BAK, PARA TOPLUYORLAR

Televizyonlarda gördün değil mi? Para topluyorlardı.

Şirketler sıraya girmişti, bankalar yarışıyordu. Milyonlar, milyarlar havada uçuşuyordu.

Hepsi senin parandı aziz kardeşim.

O şirketler, o bankalar o paraları nerden buluyorlardı?

Senin paralarındı onlar, faizlerle ÖTV’lerle, adını bilmediğin vergilerle o paraları sen veriyordun.

Bunun hesabını sormayı da düşünmeyeceksin.

Gözünün önünde oynanan “PARA ŞOV” gözlerini kamaştıracak.

Gene sana ödetecekler aziz kardeşim.

Geçmiş olsun diyorum, sana da bana da bütün milletime de...