Değerli okurlarımız, iktidarın yargıyı kendi sopası olarak kullandığı örnekler gittikçe yaygınlaşıyor ve derinleşiyor.

Son örnek, çoktan kapanmış olan Gezi davasının yeniden gündeme getirilmesi, başka başka davaların birleştirilmesi ve kendisine yapılan haksızlık ve hukuksuzluklar artık milli sınırları da aşan, uluslararası boyutlar kazanan Osman Kavala’nın, mahkeme başkanının karşı oyuna rağmen, tutukluluğunun devamı konularında yaşandı.

Böylece seçmen nezdinde gücünü yitiren iktidarın daha sertleştiği ve iyice intikamcı bir tavra büründüğü iyice açığa çıktı.

***

Değerli okurlarım, Anayasamıza göre uluslararası anlaşmalarımızın hükümleri yasalarımızla çeliştiği zaman, uluslararası anlaşmaların hükümleri geçerli olur; yani uluslararası anlaşma hükümleri yasaların üzerindedir.

Türkiye, Avrupa Konseyi’nin kurucu üyeleri arasında sayılır.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Avrupa Konseyi’nin karar organıdır.

Verdiği kararlar bütün imzacı tarafları, bu arada ülkemizi de bağlar.

Bu durumda AİHM’nin kararlarına karşı çıkmak, Anayasamızı ve anlaşmadaki kendi imzamızı hiçe saymak demektir.

Zaten Avrupa Konseyi’nin, kararlara uymayan ülkeler için üyeliği askıya almaya kadar giden belli, müeyyideleri vardır.

İşte, AİHM, Osman Kavala’nın salıverilmesine karar verdiği halde, bu karara uymamak, sadece evrensel hukuk açısından haksız ve hukuksuz bir işlem değil, aynı zamanda Anayasamıza, Avrupa Konseyi üyeliğimize ve AİHS’ye attığımız imzamıza karşı da haksız ve hukuksuz bir direniştir.

Ne yazık ki 21 Mayıs 2021 Cuma günü yapılan duruşmada başkanın muhalefetine rağmen böyle bir karar alınmış ve Kavala’nın tahliye istemi reddedilmiştir.

***

Kavala, 1 Kasım 2017 tarihinde “hükümeti devirmek veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs” (TCK 312) ve “cebir ve şiddet kullanarak anayasal düzeni devirmeye teşebbüs” (TCK 309) suçlamalarıyla tutuklandı.

Bu dava beraat kararıyla sonuçlandı ama daha önce tahliye kararı verilmiş olan ikinci bir suçlamayla yeniden tutuklandı.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi hem hükümeti devirme hem de darbe teşebbüsüyle ilgili suçlamalar için makul şüphe uyandıracak delil olmadığına hükmetti, tutuklanmanın siyasi faktörlerle yetkinin kötüye kullanılması olduğu tespitini yaptı ve Kavala’nın derhal serbest bırakılması yönünde karar aldı.

Buna karşı, iktidar tarafından, AİHM kararının etrafından dolanarak tutukluluğu devam ettirmek amacıyla üçüncü bir suçlama, casusluk suçlaması (TCK 328) ortaya çıkarıldı.

İkinci iddianamede casusluğun konusu olması gereken gizli bilginin ne olduğu, kimden ve nasıl temin edildiği belirtilmemişti...

Kavala’nın Gülenci örgütün mahrem sorumlularıyla irtibat halinde olduğu, 15 Temmuz darbe girişimine katıldığı, darbe sonrası kurulacak hükümette yer alacakların koordinasyonu ile uğraştığı şeklinde akıl almaz suçlamalar da bulunuyordu.

Kavala’nın dış güçlerin ajanı olmakla suçlanan Henri Barkey ile yoğun irtibat içinde olduğu iddia edilmişti. Bu iddiayla ilgili sözde delil, Kavala, Divan ve Hilton otelleri arasındaki çalışma ofisindeyken Barkey’in telefonunun yakın yerlerden sinyal vermiş olmasıydı; aynı baz istasyonundan sinyal çakışması dahi bulunmamıştı.

Somut delil bulunmaması ise ilişkinin çok gizli yürütülmüş olması ile açıklandı.

***

Sevgili okurlarım hem tarih hem hukuk hem de siyaset açılarından sadece içeride değil, dışarıda da affedilmeyecek bir hata işleniyor.

Bir an önce bu hatadan dönülmelidir.

Önemli not:

Cumhuriyet yine saldırı altında.

Türkiye’nin en önemli sorunu antidemokratik bir iktidarın baskılarıyken, DAİMA Demokrasiyi ve Hukuk Devleti’ni savunan Cumhuriyet’i tartışmak ve tartıştırmak bir tuzaktır.

Bu tuzak her dönemde kurulur.

Her baskı döneminde Cumhuriyet’e saldırılır, tartışma yaratılır.

Bu tuzağa düşmemek gerekir!